ร้อนไอแดดแผดเผานั่งเฝ้าทุ่ง
ไร้ริ้นยุงปลิงทากนอนฟากเถียง
เย็นลมโชยโบยโบกเสาโยกเอียง
ใบตาลเฉียงพัดวีไม่มีแอร์

หากเหนื่อยนักพักผ่อนถึงก่อนค่ำ
ลงเล่นน้ำดำผุดยั้งหยุดแช่
ห้วยละหานธารคลองเหมืองร่องแต
สะอาดแท้ใสอาบตักหาบกิน

พอแสงสะตะวันลับพลันพลบ
รวบคาคบจุดไฟเหล็กไสหิน
สุมฟางฟืนตื่นแตกนกแสกบิน
มอดไหม้สิ้นค่อนแจ้งขาดแสงไฟ

ตัดผ้าทอกรอเกี่ยวสอยเตี่ยวเสื้อ
โขลกมะเกลือเจือหมากกรองตากใส
เหลืองเขียวคล้ำดำติดสนิทใน
สมุนไพรอบย้อมถนอมนาน

คีบเกิบยางบางเบาสองเท้าแบะ
เดินเตาะแตะตมหนาฝนฟ้าต้าน
ถีบบรรลุธุระจักรยาน
ค่อยคืบคลานจูงบ้างขึ้นทางเนิน

ย้อนวิถีชีวิตเดิมผิดแผก
เดี๋ยวนี้แปลกผูกพันลาภสรรเสริญ
สร้างกลโกงโยงใยงาบไหเงิน
เห็นเพลิดเพลินล้วนร่างตัวอย่างเลว

รพีกาญจน์