รักพิลาสปราศเล่ห์คอยเห่ห้อม
ละมุนหอมเหมือนหยิบทิพย์จากสรวง
ออกจากใจใสปลั่งทั้งแดดวง
เสริมซอกทรวงสดชื่นระรื่นรมย์

รักพิสุทธิ์ผุดผาดประหลาดสรร
เอ่ยจำนรรจ์ทุกอย่างวางเหมาะสม
มิแฝงพิษฤทธิ์ร้ายให้ได้ตรม
เชยชิดชมจากใจใช่แค่ยอ

แม้สุดหล้าฟ้าไกลให้คิดถึง
จิตคะนึงผูกพันทุกวันหนอ
หวนนึกย้อนอ้อนเรียงครั้งเคียงคลอ
เขาเคยต่อกลอนกานท์สำราญคำ

คิดถึงล้นคนนั้นที่ฉันกล่าว
ก่อนเคียงสาวเอื้ออวยช่วยงามขำ
สอนสลักถักทอคลอลำนำ
ร่ายรินรสบทฉ่ำทุกสำนวน

ลืมหรือไรใครกันเคยสรรค์สร้าง
แนะแนวทางทุ่มเทมิเฉฉวน
ดารกะถอดความตามขบวน
ถ้อยที่ครวญคือวจีถึงพี่ชาย

หันมามองจ้องสบประกบนิด
คนไร้สิทธิ์อย่างน้องแค่ปองหมาย
ด้วยคิดถึงจึงจารสาส์นบรรยาย
อย่าแหนงหน่ายเบื่ออ่านกานท์สาวดอย

ดารกะ

 

 

ทุกคำเอื้อนโอษฐ์เพราะอย่างเหมาะสม
ฝากสายลมพาล่วงสู่ห้วงหาว
ทุกท่วงถ้อยวจีวลีพราว
จากทรวงสาวซึ้งซาบกราบขอบคุณ

รินคำร้อยสร้อยกลอนขึ้นอ้อนสรวง
เทพทั้งปวงโปรดเอื้อช่วยเกื้อหนุน
เมื่อพบแล้วแก้วกานท์หวานละมุน
เถิดการุญรั้งใจมิให้จร

ให้เขาอยู่คู่เคียงเรียงร้อยพจน์
สื่อปรากฏขับขานลานอักษร
มีมิตรจริงหญิงชายไม่แคลนคลอน
ขอไหว้วอนเทวาฟ้าเห็นใจ

พยัญชนะมามัดรัดรึงจิต
สระจงส่งฤทธิ์คิดฝันใฝ่
วรรณยุกต์ปลุกยลผลคลั่งไคล้
ตรึงหลงใหลหล่อหลอมล้อม"รการ"

ดาร์

 

 

เก็บอักษรกลอนเพื่อจุนเจือจิต
จำรายชิดดุจเฌอล้ำเลอผ่าน
แผ่กิ่งใบไหวแล่นงามแสนนาน
โน้มดวงมานไม้ดื่นเพื่อชื่นชม

ชวนด่ำใจในสวนแห่งมวลพฤกษ์
พลันรู้สึกซึมซ่านผสานผสม
สิ่งสวยงามยามฟื้นแสนรื่นรมย์
รวมใจห่มล้อมรักอักษรา

ราวระเบียงเคียงกลอนสะท้อนสวน
สวยดุจมวลช่อฝันลานหรรษา
แสงเรืองเรื่อเมื่อยลสนธยา
ยังงามตาสดใส ..ทั่วไพรพรรณ

พร้อมยินเสียงเรียงรายจากหลายศัพท์
สุขใจรับฟังเพราะเสนาะขวัญ
เขียนชำนิวิวัฒน์อัศจรรย์
จึงประพันธ์กลอนมอบเพื่อขอบคุณ

รการตติ
๑๙ ม.ค. ๖๑

 

แฮ่ๆๆ ศิ เลยไม่รู้จะโยกไปห้องไหนดีเลย
กลอนของพี่รการ คือ"กลบท"นี่นา

ปักหลักอยู่ที่เก่านี่แหละเนอะดีแล้ว

 

ดูเขาอ้อนกลอนกันแล้วหมันเขี้ยว
เขียนให้เสียวซ่านซาบฉาบสุขี
ขืนอยู่ต่อต้องอาจธาตุไม่ดี
ได้แค่นี้ไปละนะ...บะบะบาย

หืมมมหวานเจี๊ยบๆๆๆ
ใครหลงเข้ามาเบาหวานกำเริบแน่ๆๆ

 

แอบๆหม่อมแม่มา




 

คอฟฟี่เบรค ..รับกาแฟสักถ้วยมั้ยครับ....



ขอบคุณภาพ Coffee painting จาก dabble

ดารการ

gulsohbet.net/2017-gifli-yeniyil-mesajlari.html


มิเคยลืม

ภักดิ์มิเปลี่ยนแปรไปให้หมางหมอง
อย่าขุ่นข้องชีวินจินต์ท้อถอย
มิทำรวนป่วนแดแม่สาวน้อย
ขอเนื้อกลอยเชื่อคำและน้ำใจ

แม้เนิ่นนานวารใดไม่เคยคิด
จะเบือนบิดเบี่ยงเบนไปเป็นไหน
ยังคงมั่นใจจริงมิอิงใคร
มิฝักใฝ่ไร้กลให้หม่นมาน

ความผูกพันมั่นหมายมิคลายเคลื่อน
คอยย้ำเตือนเหมือนแรกพบสบตาหวาน
ยลรอยยิ้มปริ่มอุราพาเบิกบาน
สื่อประสานสายใยให้ผูกพัน

ดวงตาคมดำขลับประทับจิต
เมื่อมิ่งมิตรเอียงอายคล้ายภาพฝัน
คมเนตรค้อนศรรักปักอกพลัน
ดั่งถูกฑัณฑ์มิอาจถอนร้างรอนแรม

เรือนผมดกปรกยาวพราวสยาย
ลมโชยชายชื่นชวนเคลียนวลแก้ม
สองปรางอิ่มปริ่มกมลสุคนธ์แซม
ยามเจ้าแย้มยลพักตร์ประจักษ์จริง

คิดถึงนักสลักใจไม่หันเหียน
ยังเฝ้าเพียรมาหาอุราถวิล
สะพายถุงผ้าเลอะเปื้อนเปรอะดิน
วิถีถิ่นหน้าบ้านเจ้าเนาดังเคย

อาศัยไฟส่องทางสาธารณะ
ค่ำคืนจะพักพิงนอนนิ่งเฉย
ครั้นอรุณหนุนฟ้าขึ้นมาเกย
แค่เพียงเผยหลังคาบ้านฉันก็จร


บางม่วง

๑๐ ก.พ. ๒๕๖๑





ขอบคุณภาพจาก  Internet


.

อุราไกวไหววุ่นอุ่นคำมอบ
จึงขอตอบอิ่มสุข  ทุกอักษร
หนาวลมโลมพรมร่างพลางสะท้อน
เกื้อเพลงกลอนกล่อมใจในราตรี

ค่ำคืนดาวราวฟ้าอาจพร่าหม่น
แต่เฉิดฉายใจคนสุขล้นปรี่
เป็นกุศลผลหนุนบุญน้องมี
ดึงใจพี่ผกผวนคืนจวนเรา

ไยหายห่างร้างรากว่าจะกลับ
สักฉบับจอมอ พอคลายเหงา
แต่มาลับเลือนไปคล้ายใจเบา
เหลือเพียงเงาให้พลอดกอดหมอนอิง

เกือบจะลืมแล้วเอยว่าเคยรัก
ตอบน้องสักคำหนึ่ง  ซึ้งใจยิ่ง
ที่ผ่านมาล้าแล้วแววชังชิง
หรือมีหญิง เมืองนนฯเขาปล้นใจ

ดาร์