หลง
จะบินปลีกหลีกเร้นขึ้นเล่นฟ้า
ด้นเมฆาดั้นเหินให้เพลินหาว
เพื่ออาบแสงรุ่งสางอันพร่างพราว
คลายเหน็บหนาวเยือกในหัวใจตน
แผ่สองปีกออกกางพาร่างร่อน
ยามลมฟ้อนห้อมเห่ห้วงเวหน
จะโผผินบินท้าฝ่าลมบน
เพื่อขุดค้นแรงเคลื่อนแห่งเรือนกาย
ด้วยเสรีแห่งฝันแสนบรรเจิด
ทุกสิ่งเลิศเลอตามนิยามหมาย
หลงระเริงเหลิงเล่นไม่เว้นวาย
เพื่อสุดท้ายปลายทางที่ว่างกลวง
กว่ารู้ตัวก็ล้านักหนาแล้ว
เรี่ยวแรงแผ่วเกินทนบินด้นสรวง
แท้ท่องเวิ้งวารวนแห่งกลลวง
หลงกลางห้วงมายาอยู่ช้านาน
ถลาร่อนก่อนร่างจะคว้างหล่น
ไม่มีหนทางไหนเหลือให้ผ่าน
ด้วยหมดแรงผกโผนโจนทะยาน
ขอวางปราณเกลือกดินก่อนสิ้นใจ
มนต์คำ
22-2-18
