หัวข้อ : ต่อหน้ามะพลับลับหลังตะโก
 (สำนวน ๒)
ผู้แต่ง : มนตรี  ประทุม“ มันแกว”
————————-
คนเรานี้มีแปลกที่แตกต่าง
ดูเลือนรางพฤติกรรมทำหวั่นไหว
ต่อหน้าอย่าลับหลังอย่างห่างกันไกล
ที่ทำไปมืดมนคนมิดี

เห็นชื่นชมนักหนาว่างามเด่น
เป็นดั่งเช่นเทวาพาสุขศรี
พอลับหลังกลับคำดำทันที
ความขาวนี้หายวับไปกับตา

พูดจากดำเป็นขาวขาวเป็นดำ
เอ่ยกลับคำเปลี่ยนแปลงยุแยงหนา
เที่ยวกลับกลอกเลี้ยวลดหมดกันนา
ชอบนินทาใครคบพบแต่ซวย

แทงลับหลังใส่ร้ายเสียหายสิ้น
ต่อหน้าลิ้นลามเลียเชียร์ว่าสวย
ยังอวยพรวอนว่าให้พารวย
ยังเคยช่วยหมดสิ้นเหมือนดิ้นตาย

เปรียบทำดีต่อหน้าว่ามะพลับ
พอหายลับเปลี่ยนมาน่าใจหาย
เป็นตะโกค่อนขอดจนวอดวาย
ต้องอับอายคบมาพาผิดคน

หน้ามะพลับหลังตะโกโบราณว่า
เหมือนคนบ้าจับได้ไม่อยากสน
ทำหน้าเซ่อพูดไปให้วกวน
ช่างอับจนอย่าคบก็จบกัน
--------------
มนตรี  ประทุม
."มันแกว"
๓๐ เม.ย.๖๑

ประกวดกลอนสุภาพประจำเดือนเมษายน ๒๕๖๑
หัวข้อ “ต่อหน้ามะพลับ ลับหลังตะโก”
ประพันธ์โดย ไชยเชษฐ์

พวกหน้าไหว้หลังหลอกปลิ้นปลอกชาติ
พวกฉ้อราษฎร์บังหลวงหวังลวงล่อ
พวกคดโกงเสเพลเล่ห์สอพลอ
พวกนี้หนอเชื่อยากยิ่งมิจริงใจ

แสร้งทำดีเกิดก่อเพียงต่อหน้า
ดั่งมะพลับพอลับตาตะโกใส่
หลงคิดว่าดีแน่แท้จัญไร
ซ่อนเนื้อในปลอมแปลงแฝงของเทียม

เหมือนขายผ้าเอาหน้ารอดปลอดคนซื้อ
ยากเชื่อถือศรัทธาสิ้นลิ้นเล่ห์เหลี่ยม
คุณภาพเกรดต่ำผิดธรรมเนียม
เห็นแก่ได้โหดเหี้ยมเปี่ยมมารยา

หากกอบโกยโดยมิหยุดทุจริต
ยากปกปิดสิ่งชั่วตัวตัณหา
เมื่อน้ำลดตอผุดสุดระอา
ชี้ชะตาเห็นผลที่ตนทำ

หลอกผู้อื่นทั้งชาติอาจหลอกได้
แต่หลอกใจตัวเองนี้ที่ถลำ
สักวันหนึ่งย่อมแสดงกฎแห่งกรรม
ให้ตกต่ำศักดิ์ศรีมีมลทิน

โปรดตรงไปตรงมาในหน้าที่
คุณความดีคงอยู่มิรู้สิ้น
อุปมาสาธกผลให้ยลยิน
แจ่มแจ้งจินต์ด้วยมะพลับกับตะโก

ไชยเชษฐ์