แพ้ไม่เป็นไร ผมภูมิใจ นี่แหละกลอนที่ผมแต่งขึ้นมาเพื่อนำไปประกวดฮ่าๆๆ
อย่าด่าผม ผมสะเทือนใจ ก็ศัพท์ในหัวผมมันมีแค่นี้

"รักแท้..แพ้ใกล้ชิด?"
ผู้แต่ง : ปราชญ์น้อยคอยรัก
(สำนวนที่๑)

อันตัวฉันไม่เคยที่จะลืม       
ยามฉันตื่นสะอื้นเพราะเรื่องเศร้า
ฉันนั่งคิดในวันที่สุดเหงา     
เมื่อสองเราไม่อยู่คู่เคียงกัน

ตัวฉันนั้นไม่ใกล้เหมือนกับเค้า     
เป็นเรื่องเศร้าที่เราเหมือนความฝัน
เธอกับฉันนั้นมันเหมือนพระจันทร์     
ห่างไกลกันจนเธอไม่ไว้ใจ

ในใจฉันแอบคิดริษยา       
ตะโกนถามฟากฟ้าว่าทำไม
เมื่อเธอนั้นต้องการที่จะไป   
ทำอย่างไรเธอก็ไม่กลับมา

ตัวเธอใกล้กับเค้าฉันยอมแพ้     
ความรักแท้ของฉันยากเข้าหา
เป็นเพราะฉันไว้ใจเลยต้องลา     
จึงนำพาให้เราต้องจากกัน

ความใกล้ชิดของเค้าทำเราเจ็บ     
ถึงกับเก็บเอาไปคิดตอนฝัน
ทำให้ฉันเจ็บมากเหมือนโดนฟัน     
เธอรักเขาใช่ฉันนั้นมันจริง

เธอมาบอกว่าเขาผูกพันกว่า       
มาต่อว่าดูบ้าเหมือนผีสิง
ก็เธอบอกว่าเขานั้นอยู่กิน
เพราะเธอหยิ่งหรือเธอต้องการไป

ปราชญ์น้อยคอยรัก

แด่คนที่เสียความรู้สึกกับผู้หญิงที่หลายใจครับ

 


แก้ไขการขาดสัมผัสระหว่างบทและคำซ้ำ เมื่อ 26/5/2561

"รักแท้..แพ้ใกล้ชิด?"
ผู้แต่ง : รจนาไฉน

๐

เสียดายรักที่ให้เธอไม่มีค่า
ช่วงเวลาความผูกพันมันห่างเหิน
ความใกล้ชิดที่เขามีมันมากเกิน
เธอทำเมินความรักของสองเรา
          
เมื่อก่อนเคยบอกรักบอกคิดถึง
ถ้อยคำซึ่งตรึงใจให้หายเหงา
ระยะทางห่างไกลเกินคาดเดา
ใจฉันเศร้าหยดน้ำตาพาไหนได้ยิน
        
สัญญารักสัญญาใจที่ให้ไว้
กลับแพ้ภัยสาวงามเจ้าของถิ่น
เธอรักฉันดังภูผาทั่วแผ่นดิน
น้ำเซาะหินหินยังก่อนเข้าสักวัน
        
ผู้หญิงเราหากรักใครแล้วรักมั่น
ไม่แปรผันทุกข์สุขร่วมแบ่งปัน
หากรักแล้วรักเลยสุขนิรันดร์
คงสุขสันต์รักกันจนชีพวาย
        
ความรักแท้จะแพ้เพราะใกล้ชิด
ก็เป็นสิทธิ์โดยชอบตามกฎหมาย
เราแค่เจ็บและจำหน้าผู้ชาย
ไม่ถึงตายแค่ถือเป็นบทเรียน

รจนาไฉน

"รักแท้..แพ้ใกล้ชิด?"
ผู้แต่ง : แว่นชมพู

โอ้ความรักงดงามนักประจักษ์รู้
ใครที่มีความรักอยู่รู้หรือไม่
คำสัญญาว่ารักเดียวดุจเกลียวใจ
มิมีวันเปลี่ยนแปลงไปไกลห่างกัน

โอ้สามวันจากนารีนี่ขันนัก
หลายคนทักกลัวหรือไม่ใจแปรผัน
มิแชเชือนหัวเราะร่าว่าไรกัน
รักคงมั่นทุกคืนวัน “ฉันเชื่อใจ”

โอ้เวลาผันผ่านไปใครคนนั้น
มาใกล้ชิดสานสัมพันธ์อันอ่อนไหว
เมื่อรักแท้แพ้ใกล้ชิดสนิทใจ
นวลนารีเริ่มแกว่งใจไหวตามพลัน

โอ้ความรักกลายเป็นทุกข์สุดซับซ้อน
ใจร้าวรอนเพราะคนใกล้ใช่น่าขัน
ความรักแท้ห่างแค่กายใจใกล้กัน
ไม่มีวันเชื่อคำนั้น “ฉันเสียใจ”

โอ้นารีเดินจากไปไม่หวนกลับ
ทิ้งลาลับแสนช้ำชอกหลอกกันได้
เชื่อแล้วว่ากาลเวลาผันผ่านไป
พาหัวใจนวลนารีหนีจากลา

โอ้สักวันรักแท้นั้นฉันคงพบ
ขอประสบความสมหวังดังปรารถนา
อย่าให้รักแพ้คนใกล้ได้อีกครา
ไม่แพ้อีกแล้วหนา “ฉันมั่นใจ”

แว่นชมพู
21 พ.ค.61

"รักแท้..แพ้ใกล้ชิด?" 
ผู้แต่ง : ปราชญ์น้อยคอยรัก
(สำนวนที่๒)



โอ้ความรักนั้นไซร้ต้องใกล้ชิด          ต้องคอยคิดเอาใจดูแลเขา
ถ้ารักนั้นห่างไกลเหมือนคู่เรา           ก็ไม่เอาเธอนั้นลั่นวาจา

เธอเคยบอกรักฉันไม่ใช่เขา             เพราะอะไรคู่เราต้องจากลา
ในตอนนี้ฉันเหงาเสียน้ำตา              เหมือนฟ้าผ่าฟาดมาใส่ตัวเรา

ความผูกพันทำเอารู้สึกเจ็บ              ฉันต้องเก็บไปคิดตอนฉันเหงา
เขาใกล้ชิดเหมือนกับเข้าสิงเงา         ทำฉันเฉาทั้งตัวและหัวใจ

ความใกล้ชิดหรือนี่ที่เธอชอบ            เธอเลยบอกฉันมาว่าเค้าใช่
เขานั้นดีกว่าฉันที่ตรงไหน                เธอเลยไปกับเขาโดยฉับพลัน

ความรักแท้ก็แพ้คนใกล้ชิด              ได้สนิทก็คิดพิสมัย
ถึงตัวฉันเป็นแฟนบอกมีชัย               ก็บรรลัยเมื่อเขาใกล้กับเธอ

ความผิดหวังตอกย้ำตอนเจอเขา         ทำตัวเราตอนนี้ต้องพร้ำเพ้อ
ฉันรู้แล้วว่าฉันเพ้อละเมอ                 คิดถึงเธอก็ตอนเราจากลา

ปราชญ์น้อยคอยรัก
25/5/2561





แก้ไขการขาดสัมผัสระหว่างบทและคำซ้ำ เมื่อ 26/5/2561

รักแท้แพ้ใกล้ชิด​ :​ สิริวตี

หลงหล่นหล่มรูปงาม, นาม, นิสัย
เสน่ห์เสียงหวิวไหวให้ตื่นเต้น
มองแววตาวาววับในลับเร้น
เริ่มโอนเอนคะนองใจพองโต

คะนึงถึงรอยยิ้มยามยิ้มแย้ม
คะนึงถึงพวงแก้มแต้มยโส
คะนึงถึงยามคุยคล้ายคุยโว
ความรักเริ่มสร้างโคอีกหนึ่งตัว

อันรักแท้แพ้ใจด้วยใกล้ชิด
หรือรักแท้แน่จิตจะไกลชั่ว
รักแท้ควรถูกต้องไร้หมองมัว
รักแท้ไม่ต้องกลัวต้องระวัง

ฉันโอนอ่อนต่อใจในช่วงแรก
ฉันป่วนแปลกหัวใจในช่วงหลัง
ฉันรู้ตัวอีกทีที่พ่ายพัง
ความรักสร้างบรรลังก์แห่งบรรลัย

มิมีหรอกรักแท้แพ้ตอนชิด
รักแท้จะแน่สนิทตอนกรายใกล้
รักที่แท้แน่แน่แพ้ที่ใจ
รักแท้ที่ภายในไม่ลวงตา

จึ่งรักกันชอบกันในวันนี้
รักนั้นจะพอดีในวันหน้า
รักจะไม่จากพรากจากเวลา
รักจะชื่นอุราทุกวันคืน

สิริวตี

กลอนประกวดประจำเดือนพฤษภาคม ๒๕๖๑
หัวข้อ : “รักแท้แพ้ใกล้ชิด”
ผู้ประพันธ์ : มนตรี  ประทุม “มันแกว”
_______________

อยู่ใต้ฟ้าเดียวกันฉันและเธอ
ต่างเสนอความรักประจักษ์หวัง
คำสัญญาใฝ่ปองต้องจีรัง
กายห่างยังใจสนิทใกล้ชิดกัน

มีคำหวานฝากมาน้ำตาไหล
แม้นอยู่ไกลแต่รักปักจิตฉัน
นานพบเจอคุยยิ้มอิ่มทั้งวัน
ยามห่างนั้นแม้อยากเจอเธอมีงาน

มีคนอื่นที่ไม่รักสักนิดหนา
เช้าขึ้นมาแวะเวียนเพียรประสาน
มีทุกข์ร้อนบอกด้วยช่วยจัดการ
พูดคำหวานมิเคยขัดนัดก็ตรง

ใจละลายเริ่มเอียงเวียนนึกถึง
พบก็ซึ้งกับน้ำจิตกลัวคิดหลง
อ้อนเช้าค่ำคิดก่อนตอนตกลง
รักมั่นคงหรือเรรวนแสนกวนใจ

รักปักจิตติดอยู่ห่างยามตามหา
สนิทหนามิรักหักจิตไหม
คนหนึ่งรักคนหนึ่งชิดคิดอย่างไร
ตัดสินไปคนชิดสนิทกัน

อันรักแท้แพ้ใกล้ชิดสนิทสนม
รักแค่ชมดมหายคลายสุขสันต์
คนใกล้ชิดสุขีทุกวี่วัน
ขอยืนยันรักแท้นั้นต้องผันแปร

มนตรี  ประทุม
“มันแกว”
๓๑ พ.ค.๖๑

ประกวดกลอนสุภาพ ประจำเดือนพฤษภาคม ๒๕๖๑
หัวข้อ “ รักแท้ แพ้ใกล้ชิด ”
ประพันธ์โดย ไชยเชษฐ์

หินผาแกร่งยังกร่อนเป็นก้อนกรวด
ราวถูกนวดด้วยน้ำสม่ำเสมอ
เปรียบความรักผูกพันฉันและเธอ
ยิ่งพบเจอครั้งใดใจละลาย

หิวคอยป้อนร้อนคอยเป่าเศร้าคอยปลอบ
ถามคอยตอบงอนคอยง้อทุกข์ท้อหาย
หลับหรือตื่นห่วงใยไม่เสื่อมคลาย
วางจุดหมายชีวิตคู่อยู่ด้วยกัน

จะรักแท้เพียงใดหากไกลห่าง
ย่อมจืดจางนิยามความเชื่อมั่น
เสื่อมศรัทธายากเดินต่อก่อสัมพันธ์
ถึงจุดจบสักวันเกินบรรเทา

ต้องดูแลด้วยใจในยามล้า
เฝ้าสบตาส่งแรงใจในยามเหงา
ให้สติเตือนห้ามยามมัวเมา
ชวนกระปรี้กระเปร่ายามเราซึม

ทำให้ยิ้มหัวเราะได้ในยามเบื่อ
ตามช่วยเหลือมากความดีที่กระหึ่ม
หากเพียงบอกว่ารักมักอึมครึม
เห็นอยู่ตรึมหย่าร้างแยกทางเดิน

พิสูจน์ใจค้นหาค่าแห่งรัก
ย่อมประจักษ์ความจริงยิ่งสรรเสริญ
มรสุมฟันฝ่ากล้าเผชิญ
ซึ้งเหลือเกิน“รักแท้ แพ้ใกล้ชิด”

ไชยเชษฐ์