ยามอยู่สูงมองจากฟ้าลงมาล่าง
ทุกสิ่งอย่างล้วนย่อส่วนชวนหวั่นไหว
กระจิ๊ดริดคิดแล้วขำลำนำไป
เรียบเรียงได้เกริ่นสักวาท่าจะดี
สักวาเวลานี้พี่นั่งเครื่อง
งดสิ้นเปลืองเลยเตลิดเกิดทริปนี่
เดินทางไปหลวงพระบางว่างสักที
เมกมันนี่จนครบแล้วพบกัน
ถึงที่หมายอ้าย ตม. ขอเขาผ่าน
เอกสารฉันกรอกไว้ให้เธอนั่น
เดินออกมาแลกเงินกีบไปหลายพัน
แปลงค่ากันหลักล้านหวานละเรา
เหมารถตู้จากแอร์พอตกอดไออุ่น
ห้องมิคุ้น”จัสมิน”ถิ่นของเขา
พักกายก่อนหากินกันเบาเบา
เจอดองเหล้างูเห่าดองลองไหมเออ…
เดินถนนคนเดินเพลินดวงจิต
ไร้เครดิตจัดเงินกีบรีบร้อนเว่อร์
ได้ผ้าสานงานทอพอเลิศเลอ
อิ่มจังเธอขนมครกจกกินกัน
เริ่มวันใหม่ใส่ข้าวเหนียวเอี้ยวตัวย้าย
พระชิดซ้ายข้ามมาขวาตรงหน้าฉัน
มีชาวบ้านใส่บาตรพระทุกทุกวัน
ให้พรพลัน..สำรวมกาย..คลายอาวรณ์
เดินลัดเลาะเกาะกลุ่มสุ่มไปทั่ว
เพราะเป็นทัวร์แบ็คแพ็คสายสมร
มีหนึ่งชายกับสองสาวอรชร
แถมสังหรณ์แป้วแป้วแล้วเดินทาง
ถึงวัดหลวงเชียงทองผ่องดวงจิต
เนรมิตสถาปัตฯวัดสรรสร้าง
วัดสุดท้ายสงครามเมืองหลวงพระบาง
โดนเหยียบย่าง..ฮ่อธงดำ...ทำศึกมา
ถึงน้ำตกกวางศรีที่เย็นฉ่ำ
แหล่งลำน้ำธรรมชาติอันล้ำค่า
มาเมืองลาวหากไม่แวะเยือนสักครา
เหมือนเสียท่ามาไม่ถึงซึ่งที่นัด..
เช้าวันใหม่อยากชิมลิ้มลองแล
หวานฉ่ำแท้..กาแฟ”ประชารัฐ”
ทั้งไทยเทศฝรั่งลาวเขามาจัด
เฟร้นเบรดคัด..พร้อมเสริฟเลิฟเลิฟเลย
สั่งข้าวต้มผสมหมูคู่กับขิง
มือระวิงอยากร้องต้องเอื้อนเอ่ย
ลืมถ่ายรูปก่อนกินนะทรามเชย
เมื่อไหร่เอ๋ยจะได้อิ่มยิ้มละมุน
เดินรอบเมืองครึ่งวันฉันสนุก
ทั้งล้มลุกปีนป่ายกันให้วุ่น
ขนมเบื้องลาวคราวนี้มีพระคุณ
ช่วยการุณอุ่นท้องก่อนจากลา
ก่อนตัวกลับขยับใจไว้ยังฝั่ง
เมืองลาวดังสวรรค์สร้างอย่างรู้ค่า
อยากสงบหากหัวใจเริ่มโรยรา
ขอเพียงมา..จรรโลงทรวง..”หลวงพระบาง”เอย....
ต้นตระกรานต์
รวมเหตุการณ์โดยย่อยามไปเยือน หลวงพระบาง
