..พฤษภาเริ่มต้นสู่ฝนแรก
ท้องฟ้าแปลกกว่าเดิมเติมสีสรร
เมฆหม่นเริ่มทยอยลอยรวมกัน
ปิดบังแสงตะวันพลันเย็นตา
..ฤดูกาลผ่านไปใคร่ครวญคิด
ไม่มีสิทธิ์ยับยั้งดังปรารถนา
ความสนุกสุขใจได้ผ่านมา
สู่เวลาทำงานทุกบ้านเรือน
..งานเลี้ยงมีเลิกราปราชญ์ว่าไว้
แต่ไฉนใยคนึงถึงผองเพื่อน
แยกย้ายสายสัมพันธุ์มั่นย้ำเตือน
เราเสมือนอ้างอย่างเดียวดาย
..สิ้นเมษาเข้าหน้าฝนทนเหงาหงอย
ยังเหม่อลอยไม่หยุดสุดใจหาย
ร้อนผ่านสู่ฝนพร่ำช้ำใจกาย
แอบเขินอายรัก"น้องเพื่อน"..เกินเอื้อนคำ