@ตามทางหางนกยูง@
อ่านบทกลอนกล่อมเกลาพะเน้าจิต
ต่ออารมณ์สักนิดพิสมัย
ด้วยนึกถึงยังเล็กเด็กวารวัย
โรงเรียนให้เต็มทางต้นหางนกยูง
ถึงหน้าแล้งออกดอกเย้าหยอกแท้
สีแดงแม่มองดูกิ่งอยู่สูง
ปีนต้นไปไม้สอยค่อยค่อยจูง
มดเป็นฝูงคอยกัดมิตัดใจ
ทั้งภารโรงตะโกนอย่าโหนกิ่ง
ซนเป็นลิงวิ่งเล่นอื่นเป็นไหม
หักลงมาก็เลอะแดงเปรอะไป
ปลูกเอาไว้งามส่งหน้าโรงเรียน
มิทันไรได้กิ่งก็วิ่งหนี
มัดดีดีจักรยานปั่นอ่านเขียน
เสียงเฮฮาทุกคนปั่นวนเวียน
ภารโรงเจียนใกล้ถึงจึงปั่นเลย
นึกถึงตอนนั้นหนาประสาเด็ก
แม้ยังเล็กรู้งานมิคร้านเฉย
ตกบ่ายคล้อยกลับบ้านเขียนอ่านเคย
มิเอื้อนเอ่ยเสียงดังระวังความ
มองต้นหางนกยูงย้อนจูงจิต
ครูสถิตย์ทางไปให้อร่าม
ก้าวให้ไกลไปให้ถึงเป็นหนึ่งนาม
และจงงามสล้างดุจหางนกยูง
พิณจันทร์
๑๙ พฤษภาคม ๒๕๖๒
