มีเธออยู่เคียงข้างทุกย่างก้าว
แม้ร้อนหนาวคราวทุกข์ก็รุกฝ่า
ฝากรอยเท้านับอนันต์บนมรรคา
ล้านล้านหยดน้ำตาความจาบัลย์

ยามว้าเหว่เห่โหมถาโถมทับ
เธอเฝ้าคอยแบกรับอยู่กับขวัญ
รั้งด้วยสายใยขึงส่งถึงกัน
ดึงจนพ้นแรงทัณฑ์บรรพกรรม

รักษ์ชีพนี้หยัดพ้นวังวนพ่าย
มิแหนงหน่ายแม้คลาถลาถลำ
ถึงคราวต้องซานซมลมคะมำ
เธอก็ค้ำชีพชูให้อยู่คง

รักเพราะรักษ์เธอที่ พึงมีให้
มิร้างไร้แม้จนกายป่นผง
รักเพราะรักษ์เธอยื่น นั้นยืนยง
สิ้นรอบวง สงสาร มิรานรัก

มณีฉาย