ปล่อยไปก็ได้สุข

เหมือนดั่งว่าตามัวสลัวปิด
หยุดความคิดชั่วคราวเหน็บหนาวใหม่
ความรู้สึกปล่อยวางนำทางใจ
มองอะไรก็เห็นเป็นธรรมดา

ไม่โกรธเกลียดขุ่นเคืองทุกเรื่องเศร้า
เรื่องของเขาจำเพาะที่เสาะหา
ทุกเรื่องราวเกี่ยวเราที่เข้ามา
แค่ชีวาผ่านไปให้ดำเนิน

เบาสบายรู้สึกวางนึกคิด
น้อยดวงจิตปล่อยวางปานห่างเหิน
มองทางไหนไม่เบื่อสุขเหลือเกิน
แม้บังเอิญพบเธอเคยเผลอทรวง

ก็ยังให้รู้สึกแค่นึกเห็น
ผ่านมาเป็นหลงแล่นสู่แดนสรวง
เวลาน้อยประจักษ์มิตักตวง
สุขในห้วงแห่งนั้นเถอะสั้นจัง

มิเท่าไรเสียดายเมื่อคลายเศร้า
คำว่าเรายังมีที่ความหลัง
วาสนาหักเหจึงเพพัง
เป็นเหมือนดั่งพานพบแล้วลบเลือน

สุขสบายกายใจเมื่อไม่คิด
ความถูกผิดเคยเดือดไม่เชือดเฉือน
แค่ปล่อยวางช่างมันคอยหมั่นเตือน
สุขก็เยือนมาให้ที่ใจเอย.

พิณจันทร์
๖ มิถุนายน ๒๕๖๒

สุขหรือทุกข์อยู่ที่จิตคิดเหหัน
ความทุกข์นั้นมีสิ่งเร้าเฝ้าเฉลย
ฝึกปล่อยว่างเอาไว้ให้คุ้นเคย
จงทำเฉยทุกข์หายมลายพลัน

ด้วยกำหนดลมหายใจให้เข้าออก
เพื่อจะบอกให้รู้ดูตัวฉัน
ทำสิ่งใดรู้สึกสำนึกกัน
มินานวันเคยชินสิ้นทุกข์ทน

มนตรี  ประทุม
"มันแกว"
๖ มิ.ย.๖๒

แต่บางครั้งปัญหาแสนสาหัส
มิอาจปัดเป่าไปหรือไม่สน
ด้วยหลายสิ่งถมทับให้อับจน
แต่ละคนย่อมมีที่ต่างกัน

กำลังใจควรมอบคนรอบข้าง
ช่วยหาทางเดินไปอย่างไรนั่น
หากปล่อยที้งมิมองต้องจาบัลย์
ควรผูกพันใกล้ชิดหามิตรจริง
 

ขอบคุณค่ะอาจารย์มนตรี
ปลื้มใจดีใจค่ะที่ได้เห็นอาจารย์ปรากฏในหน้าเว็บเสมอ
คือหากเห็นก็เหมือนว่า ดึงใจ ดึงกัน ดึงงานเขียนให้อยากเขียนค่ะ
พิณจันทร์ก็เป็นเช่นนั้น ขอบคุณค่ะ