ใต้เงาฟ้าอาณาจักรหลักประเทศ
ระหว่างเขตกั้นแคว้นแดนไพรสัณฑ์
เด่นสล้างยอดระยับสลับชั้น
รูปพรรณปราสาทราชรังรอง

เป็นจุดเชื่อมบ่วงคล้องน้องและพี่
เชื่อมบุรีข้ามยังฝั่งทั้งสอง
อดีตกาลเป็นเช่นไรเมื่อได้ครอง
จงปรองดองไปเบื้องหน้าอีกช้านาน

ความรู้สึกเนิ่นนานจารมาเล่า
ผ่านดวงตาปราสาทเขาพระวิหาร
ซึ่งจำเนียรเปลี่ยนชีวิตจิตวิญญาณ
สืบลูกหลานสองเหย้ามาเท่าไร

ไทย-กัมพุช ล้วนมหาอาณาจักร
รวมแรงรักมีแต่จะอดิศัย
หากแรงรักเหือดแห้งเพราะแรงไฟ
ต่างฝ่ายต่างจะบรรลัยไปเท่านั้น

เงาปราสาทที่ทอดกอดฝั่งสอง
โปรยร่มเย็นเป็นละอองของความฝัน
เพื่อหวังให้หันหน้ามาพร้อมกัน
ลบรอยร้าว-เชื่อมสัมพันธ์อันเกลียวกลม

อยู่ร่วมกันเหมือนมิตรคอยชิดเชื้อ
คอยช่วยเหลือเจือจานผสานผสม
ร่วมเรียนรู้ อยู่ ตระหนัก รัก ชื่นชม
เคียงเขตแคว้นแดนพนมภิรมย์นาน

บนพื้นที่ทับซ้อน อิฐกร่อน-เก่า
และคุณค่าปราสาทเขาพระวิหาร
เมื่อดอกไม้ไมตรีได้คลี่บาน
คือสัญญาณหมู่เหล่าร่วมเผ่าพงศ์

ผลเช่นไรก็เถิดหนอต่อแต่นี้
ยังไมตรีแผ่มหาอานิสงส์
จำหลักลักษณ์ภวาลัยไม่น้อยลง
เรายังคงเป็นน้องพี่ไปนิรันดร์

.........................................

เปลวเพลิง