คนที่ยังรอคอย
จากดวงตาที่มองจ้องมาหา
กาลเวลาเลยผ่านการคิดถึง
เมื่อครั้งพบความหลังยังคำนึง
แสนซาบซึ้งกับน้ำใจที่ให้มา
พบครั้งแรกเธอยินดีไมตรีให้
สวยเกินใครดูเด่นเป็นหนักหนา
เพียงมองพักต์เจอรอยยิ้มปริ่มในตา
นางพญาสวยหมดทุกบทตอน
เป็นเวลานานปีที่คิดถึง
เคยรำพึงอยู่บ่อยคอยทอดถอน
แม่คนสวยอยู่หนใดใจอาทร
อรชรสบายดีหรือมีไร
พบอีกทีตอนสูงวัยในหน้าเฟส
ที่เป็นเหตุมาเยือนเตือนกันใหม่
ถึงอยู่ห่างต่างถิ่นดินแดนไกล
แต่ดวงใจยังชิดสนิทกัน
ในดวงตากลมใสไม่เคยเปลี่ยน
ถึงหน้าเนียนเปลียนไปไม่เหหัน
จำดวงตาคู่ที่มีสัมพันธ์
เพียงแค่นั้นก็หมดทุกข์สุขนิรันดร์
มนตรี ประทุม (2)
๒๕ มิ.ย.๖๒
