...ฝนน้ำตา...
เสียงฟ้าร้องครืนครืนคนตื่นฝน
สาระวนเก็บของบ้านช่องปิด
ทั้งหน้าต่างประตูดูมิดชิด
ฝนสักนิดยังไม่มาพาวุ่นวาย
เสียงฟ้าร้องมองไปนั่นใช่เมฆ
เหมือนฟ้าเสกก้อนใหญ่พาใจหาย
ลมเริ่มพัดความเย็นมาต้องกาย
เมฆเคลื่อนย้ายมาใกล้ได้ฝนปรอย
เสียงโหวกเหวกเรียกกันหันเข้าบ้าน
บอกลูกหลานบ้านไกลให้กลับหน่อย
วิ่งเร็วไวอย่าร่ำมัวสำออย
บอกให้คอยน้องพี่อย่าหนีกัน
ฝนลงเม็ดใหญ่ขึ้นคนตื่นเงียบ
น้ำเย็นเฉียบรองไว้ในโอ่งนั่น
เสียงเจี้ยวจ้าวเล่นน้ำชื่นฉ่ำวัน
พี่แย่งขันน้องร้องไห้วุ่นวายจริง
เสียงยายเอ็ด เลิกได้แล้ว เดี๋ยวเป็นหวัด
เสียงสะบัด ผ้าเช็ดหัว ทำตัวนิ่ง
ทั้งของเล่น เก็บยัง เสียงสั่งติง
และทุกสิ่ง ก็เงียบไป ในฝนซา
ฝนลงเม็ดปรอยปรอยเริ่มคล้อยหาย
มองดูคล้ายเหมือนใครได้สั่งว่า
สิ้นฝนนี้ไปแล้วนะแก้วตา
ฝนสั่งฟ้า น้ำตาหลั่ง ลงพรั่งพรู.
พิณจันทร์
5 กรกฎาคม 2556
