"อาทิตย์อับแสง (Blue Day)"
บทเพลงพระราชนิพนธ์ ลำดับที่ 8
ในพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช
**************************************

~*~ เพลงชีวิต ~*~

๐ ยินแต่เสียงสังคีตแว่วหวีดหวิว
แผ่วหวานพลิ้วอ้อนเอื้อนราวเคลื่อนไหว
เข้าแทรกซอนล้ำล่วงสู่ห้วงใจ
ก่อคลื่นโถมถั่งไล้อยู่ในทรวง

๐ มิต่างท้องทะเลคลื่นเห่โหม
รายลำโลมชายหาดมิขาดช่วง
ริ้วอารมณ์รายระลอกเข้าหยอกดวง-
กมลล่วงคืนวันที่ผันวน

๐ พบพานความแปรผันโอ้ขวัญเอ๋ย
สุข-ทุกข์เคยสบค่อยทยอยผล
กระทบอยู่รวนเร เหมือนเล่ห์กล
แล้วต่างพ้นพรากผ่านตามกาลวาย

๐ แต่สิ่งหนึ่งยังคงดำรงอยู่
โดยมิรู้จากร้างออกห่างหาย
เหมือนรูปเงาร่างรุ้งยังปรุงพราย
ทอประกายวับแวมอยู่แกมชนม์

๐ ชี้นำทางวางลู่ให้สู้ฝ่า
ลุยลำธารน้ำตาหลายคลาหน
ผ่านหุบเถินเนินผกาอ่าอำพน
อันปะปน "คน" คละ ระดะดิน

๐ เก็บดอกไม้กรุ่นหอมสู่อ้อมกอด
เพียงรอวอดวายทรามเสื่อมงามสิ้น
ทั้งปวงความ เป็น-มี แห่งชีวิน
เวียนมาเพื่อแตกบิ่นรอภินท์พัง

๐ สอนให้รู้ให้หวงแล้วทวงกลับ
จนเห็นความแตกดับสลับหวัง-
ขึ้นหลอกล่อต่อหลงให้คงยัง
เหมือนคอยรั้งให้เดินเผชิญแดน

๐ ฉวยทุกสิ่งไขว่คว้าเหมือนบ้าใบ้
ยั่วหยอกให้ยื้อยุดจนสุดแขน
ทั้งรูปนามต่อตอนต่างคลอนแคลน
ลุกโลดแล่นแล้วเลือนตามเดือนปี

๐ แว่วหวานเสียงสังคีตประณีตพลิ้ว
ราวปลิดปลิววิญญาณพรากผ่านที่
รอยบันทึกแห่งฟ้าประดามี
ก็รอทีอวดลายจนพรายตาฯลฯ

วลีลักษณา
๑๕ กรกฎาคม ๒๕๖๒

https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=waleelaksana&month=07-2019&date=15&group=16&gblog=173