ยังรำพึงพรั่นเพ้อ    พิสมัย
เหมือนห่างตัวหัวใจ    จ่อเจ้า
จวบวันผ่านฤทัย    เทียมเที่ยว
ขออย่าลืมโลมเร้า   เริ่มต้นคนเดิม

ฝากคำโคลงสี่ล้น    ลักขนา
นำส่งสารพัดพา     พรุ่งนี้
นอบนพที่กานดา    ดวงเด่น
ดามชื่นคืนชีพชี้     ช่วยให้รักนิรันดร์

ฉันรักจึงเริ่มร้อย. รจนา
นัยสื่อมอบมยุรา.  เรื่อยรู้
รับรองมั่นคงนา-  รีอื่น
ยากเปลี่ยนหัวใจผู้.  หนึ่งนี้นิพนธ์

ถึงเราสองบ่จ้อง.  จองใจ
ยังแต่ตัวจากไกล. เท่านั้น
นานวันยิ่งคนึงใน.  นำกล่าว
กายห่างมิอาจกั้น.  ก่อสิ้รสนิทแสน

รักนิรันดร์ชี้บ่ง. บอกเธอ
ถึงผ่านรักเสมอ. ส่งให้
หาญหากว่าพบเจอ. จงเปล่ง
ปลาบปริ่มพิมพ์เราไว้.  ว่อนฟุ้งฝากความ

วันเวลาล่วงหน้า.  กำหนด
หมดห่วงขอจำจด.  ดั่งชี้
โชติชัชช่วงมิลด. ละร่าย
รินรื่นมะรืนนี้.  นี่แล้วลลิตา

เกิดเป็นชายหนุ่มผู้.  รักสาว-
สวยซ่านทรวง ธ ดาว.  เด่นล้น
รูปลักษณ์นิ่มงามสกาว   กุลรุ่น
ราวร่วมภพชาติค้น.  ครุ่นข้องจองใจ

ชาตรีชาติช่วยชี้.  ชัดทาง
ทุกอย่างยามนงนาง.  หนึ่งนั้น
ณ ผินปิ่นปวงปรางค์.  ปนภู่
พลันกู่กาญจ์ใครกั้น. ก่อนแก้วกานดา

รักนันทาท่วมท้น.  ทนไหว
หวาดหวั่นกลัวอันใด. บ่เว้น
วรรณาน่ารักเกินใคร. คงคลั่ง
ครวญคู่ดูรูปเร้น.  ร่องร้อยหรือไร .. ฯ

สวัสดีค่ะคุณโซ เซอะเซอ พอดีว่าดิฉันเป็นนักเขียน เห็นว่ากลอนของคุณเพราะมากเลย หากอยากจะขอพูดคุยกับคุณเกี่ยวกับการใช้บทกลอนหน่อยได้ไหมคะ ไม่ทราบว่าพอจะมีช่องทางการติดต่อไหมคะ