...เหมันต์ที่ผ่านพ้นไป...(อีกครั้ง)

...เหมันต์ที่ผ่านพ้นไป...(อีกครั้ง)

คำร้อง : ปัญญา ประดิษฐ์ธรรม,ขนิษฐา บุณยโสภณ
ทำนอง : ปัญญา ประดิษฐ์ธรรม

...เหมันต์ที่ผ่านพ้นไป
ผ่านไป พร้อมใบไม้บาง
ร่วงลงพริ้ว ปลิวลู่ลงทาง
ดูใบไม้วาง อ้างว้าง เอกา
เหมือนรักที่จากฉันไป
จากไป เหลีอไว้แต่น้ำตา
หลั่งรินไหล ท่วมใจท่วมขอบฟ้า
ดังไฟ รักพา ฤทัย แหลกราน...”

เหมือนอ้างว้างโรยรามาสัมผัส
กรายกระหวัดรัดรึงจึงหวั่นไหว
เมื่อลมหนาวลึกล่วงถึงทรวงใน
ช่างหนาวใจเกินกว่าสาธยาย

หว่างพลบค่ำรำพันพรั่นใจหนาว
ก่อนเยียบยาวกลบเสียงจำเรียงพ่าย
สุดจะยั้งหยาดเยื้อนจากเคลื่อนคลาย
จนเลือนหายห่างนั้นนิรันดร์เนา

หนาวประโลมโซมซมทมลิขิต
ย้อนสะกิดดวงแดลึกแผลเก่า
คุกำเริบเสิบสานสุมมานเมา
จนหมองเศร้าเอ่อล้นท้นทวี

มิเคยลืมดื่มด่ำคำปรารภ
แผ้วพานพบพวงเพ็ญเดือนเด่นศรี
ระยาบระยับหยดย้อยร้อยวลี
มอบใจนี้แก่กันครั้งวันวาน

แผ้วแผกถางต่างหนยลต่างทิศ
ต่างชีวิตต่างฝันคล้อยผันผ่าน
ตราบราตรีเหน็บหนาวเยือกยาวนาน
พัดแผ่วกานท์จวบสิ้นจินตนา

เมื่อเหมันต์ย้อนหวนรัญจวนทัก
จุดไฟรักพลุ่งพล่านทั่วลานป่า
ฉุกโชติช่วงโชนชัดหัทยา-
ให้กลับมาอวลอุ่น...อย่างคุ้นเคย

พรรณนาร่วมร้อย..................เรียมเอย
หนาวหนึ่งห่อนคุ้นเปรย..........เปรียบแม้
อักขระผายเผย......................ดำริ
ลิขิตเชลงแล้..........................เลียบเคล้าคลอขวัญ

วารวันวรรษย่างเยื้อง..............นานยาว
แสงส่องสุกสกาว...................ทั่วฟ้า
แต่หาเปรียบโดดดาว.............ดวงเด่น
ประดับกลางใจว้า-.................เหว่ล้อมละมุนแสง

คลางแคลงครั้งเคลื่อนคล้อย...อารมณ์
ไหวอ่อนตามแต่พรหม............แต่งแต้ม
โชยชายชื่นชิดชม..................เชยวาท
คำหยาดเยิ้มดั่งแย้ม...............ยั่วยิ้มพริ้มพราย

Soul Searcher
Inspired to write 11/11/2018
(แก้ไข 19/3/2020)

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ...เหมันต์ที่ผ่านพ้นไป...(อีกครั้ง) (อ่าน 2763 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้