เจ้านกน้อยจากฟางข้าวในนาพามาสู่
ต้นไม้อยู่กลางป่าพามาหา
หวังสร้างรังมิต้องหรูเคียงคู่มา
ทั้งหญ้าคาฟางข้าวเข้าถักทอ
คาบใบหญ้าข้ามฟากจากไกลใกล้
ทีละใบเด็ดเดี่ยวเกี่ยวพันหนอ
เป็นรังรักผ่านมาตั้งตารอ
สร้างแค่พออยู่คู่ดูรื่นรมณ์
เจ้านกน้อยทำรังแต่พอตัว
ไม่เวียนหัวเป็นหนี้ที่ไม่สม
ได้ออกไข่ฟักลูกสามงามน่าชม
ดูเหมาะสมเฝ้าป้อนหนอนวอนลูกกิน
สร้างรังรักจนลูกแกร่งมีแรงเหลือ
ดูน่าเชื่อว่าแกร่งจริงทุกสิ่งสิ้น
ถึงเวลาลูกน้อยค่อยฝึกบิน
เหงื่อไหลรินที่เคยพบก็ลบเลือน
คิดถึงชนคนเดี่ยวนี้มิมีรัง
อนิจจังบ้านที่อยู่ดูลอยเลื่อน
บ้านนั้นเช่าสิ้นเวลาเขามาเตือน
บ้างยืมเพื่อนจ่ายไปให้เอวัง
มนตรี ประทุม (2)
๙ ก.ย. ๖๓
