เปลืองน้ำตา
๏ อยู่อยู่ก็หายไปทำใจยาก
แต่ก่อนเคยรักมากจากไปไหน
เจ็บจับจิตเหน็บหนาวร้าวทั้งใจ
ขาดคนดูแลห่วงใยจิตใจกัน
๏ อยู่อยู่ก็หายไปใจเลยเหงา
แปรเปลี่ยนเป็นความเศร้าไม่สุขสันต์
กลับเป็นคนอ่อนไหวง่ายทุกวัน
สิ้นสัมพันธ์เปลืองน้ำตาใครว่าดี
๏ อยากจะลืมก็ง่ายก็ดายนัก
คนเคยรักทิ้งขว้างเจ็บอย่างนี้
ใจก็ดำจำไม่ได้รักไม่มี
ทำกันเจ็บทุกทีมาหนีไป
๏ ก็บอกกันให้ดูรู้สักหน่อย
อย่าคิดอ่อยว่ารักแล้วผลักไส
ถ้าเป็นเพราะฉันผิดเรื่องอันใด
ทำแบบนี้ปวดใจแทบตายเอย ๚ะ๛
