จำได้ไหม

๏ ยังจำได้ใช่ไหมใครคนหนึ่ง
  ซึ่งคุณเคยเอ่ยถึง ว่ารักนัก
 ยังจำได้ใช่ไหม ใครสลัก
คำว่ารักจารเจือก้อนเนื้อใจ

๏ เพ็ญเดือนสิบสองน้ำ นองตลิ่ง
  อกของคุณแอบอิงหญิงคนไหน
 ยังชมว่างามผ่องเป็นยองใย
เฝ้าหมายปองรักใคร่ จำได้ไหมคุณ

๏ คุณชมดวงตาว่า สุกสกาว
  ชมหอมกรุ่นผิวสาวขาวเหมือนนุ่น
 คุณชมกลิ่นแก้มดอมหอมละมุน
ซ้ำชมว่าตักอุ่นยามหนุนนอน   

๏ ยังจำได้ใช่ไหมใครคนหนึ่ง
  คุณซาบซึ้งรักบอกไม่หลอกหลอน 
 จำได้ไหมใครสวด มนต์ขอพร 
เฝ้าวิงวอนการุญตัวคุณเอย ๚ะ๛



 

ว๊าย!ตายแล้วเด็กบ้าออกมานี่
โถ!ตัวพี่เฝ้าดูกระทู้ฝัน
สดับกลอนสวยงามตามรายวัน
มาวิ่งปั่นทำยู่ดู๊!วุ่นวาย

ไปวิ่งเล่นกับพี่ที่ห้องอื่น
เดี๋ยวคนตื่นตามซ้ำทำใจหาย
กลอนผู้เฒ่าไพเราะเพราะมากมาย
เดี๋ยวตีตายเลยเจ้า เอ้า!ออกมา

 

ท่านผู้เฒ่าอย่าดุน้องนะคะ  เด็กใหม่ไม่รู้เรื่องค่ะ
เดี๋ยวมะแปจับขังไว้ในบอร์ดสักสองสามวันค่ะ
 
(หยอก ๆ กลอนท่านผู้เฒ่าไพเราะแล้วเรียงสวยดีค่ะ

อ๊ะโอเค.. เดี๋ยวพี่เคลียร์ท่านให้
ท่านจิตใจดีน้องมิต้องหลอน
ชื่ออะไรเราน่ะอย่าอาวรณ์
เดี๋ยวพี่จะกล่อมกลอนนอนฝันดี

ไปห้องใหม่กับพี่มีหลายห้อง
เลือกเลยน้องห้องไหนไปถี่ถี่
วิ่งเล่นได้ทั่วบ้านนะถ้าใจมี
"หนึ่งนาที" ใช่มะ อ่ะ!..เดี๋ยวพี่ไป


มะสะแป

หยอก ๆ กันน้า

ขอบคุณเพื่อนสมาชิกทุกท่าน ที่ผ่านเข้ามาทักทายและเยี่ยมเยียนกัน ด้วยความยินดีครับ
พอดีผมไม่สะดวกเปลี่ยนเบราเซอร์ เลยไปกดเยี่ยมชม หรือ ทักทายเพื่อนสมาชิกหลายๆท่านไม่สะดวก

แต่ก็เข้าไปอ่านผลงานที่ทุกท่านเขียนเป็นประจำครับ ถ้าเข้ามาในเพจ ได้รอยยิ้มทุกครั้งที่ได้อ่าน ขอให้มีความสุขในการเขียน และ มิตรภาพที่หลากหลาย  โชคดีมีความสุขทุกท่านนะครับ


         รักครั้งแรก

๏ รักครั้งแรกแทรกใส่ใจผสาน   
ช่างหอมหวานยิ่งนักเสน่หา
ยากจะลืมเลือนรัก ในอุรา
   รักเป็นดังแก้วตา ยิ่งกว่าชีวี

๏ รสสัมผัสครั้งแรกเหมือนขุนเขา
ยังแนบเนา ฝังจิตไม่คิดหนี
มิอาจลืม รอยรักได้สักที
   ใจยอมเป็นทาสพลี คอยบำเรอ

๏ ใครรู้ตัว คิดว่ามีคนรัก 
ขอจงได้ประจักษ์ รับรู้เสมอ
รักทั้งสร้าง ล้างโลกแล้วแต่เจอ
   เช่นฉันหากขาดเธอ อาจต้องตาย

๏ รักครั้งแรกแปลกที่คอยห่วงหา
ได้เห็นหน้า มีสุขทุกข์สลาย
อยากให้เขามั่นรัก จนชีพวาย
   ฉันพร้อมจะมอบกาย และใจเอย ๚ะ๛



 

จิตใจงดงามยิ่งนัก เขียนอะไรถึงได้ไพเราะในทุกพยางค์

ขอแสดงความรักและความปรารถนาดีครับ
ระนาดเอก

..แต่ก็เข้าไปอ่านผลงานที่ทุกท่านเขียนเป็นประจำครับ ถ้าเข้ามาในเพจ ได้รอยยิ้มทุกครั้งที่ได้อ่าน ขอให้มีความสุขในการเขียน และ มิตรภาพที่หลากหลาย  โชคดีมีความสุขทุกท่านนะครับ  (ท่านผู้เฒ่า..โง่งม)


รู้สีกดีมากๆ ค่ะที่ได้รับรู้อย่างนี้ว่า มีคนได้รอยยิ้มที่ได้อ่านงานกลอนของเหล่าสหายที่นี่นะคะ
แรก ๆ ก็เพื่อนกลอนร่วมต่อท่านเยอะค่ะ หลังๆมากระทู้มีความสม่ำเสมอดูสวย กลอนเพราะ
ก็เลยเป็นผู้ติดตามอ่านเรื่อยมา..น้อง ๆ และสมาชิกหยอกเย้ากันสนุก
อย่าได้ถือสาเหล่าช้างน้อยนะคะ ขอให้ท่านผู้เฒ่ามีความสุขในการเขียนและอ่านงานกลอนเช่นกัน
และมาลงให้เราได้อ่านกันบ่อย ๆ นะคะ ขอบพระคุณค่า

masapaer
 

   ตะแลงแกงแทงใจ

๏ เหมือนถูกออกคำสั่ง ให้ประหาร       
ยืนฟังศาล อ่านคำพิพากษา
ต้องทนฝืนยืนรอ คอตั้งบ่า
   ข่มใจที่อ่อนล้า กล้าเอ่ยคำ

๏ ขอให้เธอโชคดี ไร้ปัญหา
ชีวิตเมื่อวิวาห์ สุขเลิศล้ำ
ขอให้มีความรัก อันชื่นฉ่ำ
   มีโชคหนุนบุญนำ สิ้นกรรมเวร
 
๏ หยุดสะอีกสะอื้น กลืนหยาดน้ำ
เก็บซ่อนความชอกช้ำ มิให้เห็น
ถอดแหวนที่เคยให้ ไว้ใส่เล่น
   ส่งคืนเป็น ของขวัญสะบั้นใจ

๏ แหวนนี่ฉัน คืนให้อย่าถือสา
เหมาะสมกับคู่วิวาห์ ของเธอใส่
เพราะเมื่อเจ้าของแหวนมาเปลี่ยนไป
   นิ้วนางฉันก็ไม่ ควรใส่เอย ๚ะ๛



 

    สมมุติว่าเขารัก

๏ ถูกใจเหมือนต้องมนต์ ใครคนหนึ่ง
หลงเก็บเขามาคำนึง จนหวั่นไหว
ลืมตัวตน มนต์ดำขักนำไป
   กลับบ้านเป็นไข้ใจ เพ้อไปวันวัน 

๏ เงินท่วมหัว หมายปองมากองให้
เพื่อซื้อเอาเธอไป จากใจฉัน
เรื่องของใจ ไม่มีซื้อขายกัน
   มีแต่รักและผูกพัน ให้กันมา

๏ ด้วยใจรัก หมายปองจนต้องตู่
อยากให้เขาเอ็นดู ดั่งปรารถนา
ดุจมีเทวัญปันทิพย์ ธารศรัทธา
   ให้อิ่มด้วยธารเทวา มหานที

๏ ความรักเหมือน ดังไฟใกล้น้ำมัน
แม้ติดไฟใกล้กันหรือทันหนี
เฝ้ารำพัน ฝันไปเป็นแรมปี
   หาคนรักยังไม่มี ซะทีเอย ๚ะ๛



 

   รักที่อยากลืม

๏ ปลิดปลิวล่อง ลอยคว้างพร่างไสว
  ชีวิตดั่งใบไม้ ลอยละหาร
 น้ำตาฉันเอ่อกลายเป็นสายธาร
อาบรักที่ร้าวรานสนานตน

๏ ร้องทุกข์กับฟ้าดินทุกถิ่นที่ 
  ลงโทษใจไม่รักดีจงมีผล
 เผลอรักเขาข้างเดียวเปลี่ยวกมล
ต้องนั่งเหม่อทุกข์ทนอยู่คนเดียว

๏ หยาดฝนโปรยโรยเล็มอยู่เต็มฟ้า
  ชีวิตฉันปรารถนาเธอเด็ดเดี่ยว
 รักเอยคิดขิดชมดั่งคมเคียว
แม้ข้าวเขียวเกี่ยวกองสิ้นท้องนา

๏ ฝนเอยจง รู้เห็นเป็นพยาน
  ข้าขอวานช่วยสมปรารถนา
 จงช่วยสอนทำให้ดวงใจข้า
ได้ร้างราลืมรักหยุดพักเอย ๚ะ๛



 

       นางใจ

  ๏ เธอเป็นนางพิมของ ใครมาก่อน
  คนทั่วทั้งนคร แม้ซ่อนเห็น
 แต่ฉันรัก เธอแล้วถึงจะเป็น
แค่ของเล่นค่าเพียงดิน ยังยินดี

  ๏ ใครเรียกเป็นวันทอง จนหมองหมาง
  เธอย่อมเหนือร้อยนาง มีศักดิ์ศรี
 แม้ทุกคน หยามค่าประดามี
แต่ผู้ชายคนนี้ ไม่มีอาย

  ๏ เป็นนางใจ ให้ฉันเสียดีกว่า
  ลืมเรื่องที่แล้วมา ลบให้หาย
 ฉันรักเธอแน่นอน มิผ่อนคลาย
ถึงแม้เธอจะผ่านชาย มากมายเอย ๚ะ๛



 

     จะคอยขวัญใจ

 ๏ จะรอคอย คอยรอไม่ท้อถอย
  แม้จะรู้ว่าน้อยวาสนา
 ต้องปวดใจโศกศัลย์ กับวันเวลา
ที่ผ่านมา เลื่อนลอยยังคอยรอ

  ๏ จะอดทน ทนอด ไม่ปลดเปลื้อง
  ไม่ลืมเรื่อง รักเอยที่เอ่ยขอ
 ถึงเธอมีรักใหม่ พะเน้าพะนอ
รักยังไม่เคยพอ ยังรอกัน

  ๏ ไม่ลืมเธอ เธอลืมไม่ปลื้มรัก
  แต่ตัวฉันยังสมัคร จะรักมั่น
 เหลือความรักความหลังคอยผูกพัน
คอยตราบสิ้นชีวันนิรันดร์เอย ๚ะ๛