Username:

Password:


  • หน้าแรก
  • ห้องสนทนา
  • ช่วยเหลือ
  • ค้นหา
  • เข้าสู่ระบบ
  • สมัครสมาชิก
เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ.. >> บทกลอนไพเราะ >> บทประพันธ์อันน่าประทับใจ >> …เพราะฉันไม่มีเวลาหยุดให้ความตาย โดย เอมิลี่ ดิคกินสัน…
หน้า: [1]   ลงล่าง
« หน้าที่แล้ว ต่อไป »
พิมพ์
ผู้เขียน หัวข้อ: …เพราะฉันไม่มีเวลาหยุดให้ความตาย โดย เอมิลี่ ดิคกินสัน…  (อ่าน 9389 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
โซ...เซอะเซอ
นักกลอนระดับเพชรยอดมงกุฎ
********
<font color=gray><b>ออฟไลน์</b></font> ออฟไลน์

กระทู้: 4051



สมาชิกดีเด่นประจำเดือนนี้..

แฟน




ผู้เริ่มหัวข้อนี้
| |
…เพราะฉันไม่มีเวลาหยุดให้ความตาย โดย เอมิลี่ ดิคกินสัน…
« เมื่อ: 05 กันยายน, 2565, 12:57:35 PM »
หน้าแรกหน้าแรก

…เพราะฉันไม่มีเวลาหยุดให้ความตาย โดย เอมิลี่ ดิคกินสัน…



“เพราะฉันไม่มีเวลาหยุดให้ความตาย”
โดย เอมิลี่ ดิคกินสัน


“Because I could not stop for Death”
By Emily Dickinson




Because I could not stop for Death –
He kindly stopped for me –
The Carriage held but just Ourselves –
And Immortality.


เพราะฉันไม่มีเวลาหยุดให้ความตาย
มิดูดายเขาอุตส่าห์หยุดหาฉัน
ในรถม้ามีแค่กันและกัน
กับอมตะนิรันดร์อนันตกาล

We slowly drove – He knew no haste
And I had put away
My labor and my leisure too,
For His Civility –


เคลื่อนตัวไปเรื่อยเรื่อยอย่างเฉื่อยช้า
รีบบอกลาหน้าที่มีในบ้าน
ลาชื่นชอบอดิเรกปัจเจกงาน
เกรงใจท่านผู้สูงชาติมรรยาทงาม

We passed the School, where Children strove
At Recess – in the Ring –
We passed the Fields of Gazing Grain –
We passed the Setting Sun –


ผ่านโรงเรียนเด็กรี่รุดช่วงหยุดพัก
อึงอลทักทายกันลั่นสนาม
ผ่านทุ่งนาฟ้าหลัวทั่วเขตคาม
ผ่านแม้ยามสุริยาย่างสายัณห์

Or rather – He passed Us –
The Dews drew quivering and Chill –
For only Gossamer, my Gown –
My Tippet – only Tulle –


ฤาแท้เคลื่อนทินกรสัญจรพลัด
น้ำค้างเยียบเย็นจัดกระหวัดหวั่น
มีเพียงเสื้อคลุมบางบางคอยขวางกัน
เกินสุดป้องหนาวเหน็บนั้นจนสั่นเทา

We paused before a House that seemed
A Swelling of the Ground –
The Roof was scarcely visible –
The Cornice – in the Ground –


คราหยุดที่จุดหมายคล้ายเนินดิน
ดูแปลกถิ่นเป็นเสมือนดั่งเรือนเหย้า
บัวผนัง หลังคาลาด แค่คาดเดา-
โผล่ให้เห็นเพียงเลาเลาบอกเค้าราง

Since then – 'tis Centuries – and yet
Feels shorter than the Day
I first surmised the Horses' Heads
Were toward Eternity –


จวบร้อยปีล่วงลับนับลาจาก
เหมือนถูกพรากเพียงข้ามวันมิทันสว่าง
พึ่งสังเกตมุ่งพาชีชี้ทิศทาง
สู่เวิ้งว้างแห่งฉันนิรันดร

แปลไปตามความรู้สึกของผู้แปลครับ


Soul Searcher
Inspired to write 5/9/2022






ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
•แก่นไม้๛•
บันทึกการเข้า

~รวมทุกสำนวนของ"โซ...เซอะเซอ"ครับ~

หน้า: [1]   ขึ้นบน
พิมพ์
« หน้าที่แล้ว ต่อไป »
กระโดดไป:  

Powered by SMF 1.1.15 | SMF © 2006-2009, Simple Machines LLC
Simple Audio Video Embedder
| Sitemap
NT Sun by Nati

หน้านี้ถูกสร้างขึ้นภายในเวลา 0.115 วินาที กับ 28 คำสั่ง
กำลังโหลด...