เวลาแบ่ง..แต่งเกือบครบก็ลบอีก
ภาระปลีกมากนักเกินหักหาญ
ขีดแก้ฆ่าหาคำจนรำคาญ
ค้างเนิ่นนาน..แบบร่าง..เกือบปางตาย

ความลำบากพากเพียรกลัวเขียนผิด
วางจริต..อารมณ์..ขื่นขมหลาย
จะโพสหน่อยปล่อยกลับน่าอับอาย
เลยมิวาย..กระทู้ร้าง..ตามอย่างเป็น

สมองแบนแล่นช้า ในครานี้
ทำไงดี...ขอถามตามความเห็น
สิริวตีช่วยมอบคำตอบเย็น
คลายทุกข์เข็ญ..ทางแก้..ก่อนแพ้ภัย


Jannjao

ยังมีรักโลภหลงกรงมนุษย์​
สำราญ​สุดตามเวลาอายุขัย
ครั้นเริงรื่นขื่นขมอารมณ์​ใด
วางเถิดให้เต็มสมอารมณ์​นั้น

คงมิต้องเขียนคำล้ำลึก
เฉกทำศึกสงครามสะท้านสนั่น
เรื่องเล็กเล็กเราคลุกอยู่ทุกวัน
ล้วนทุกเรื่องสำคัญ--นั่นฉันคิด​

เขียนโดยใจเป็นนายกายเป็นข้า
ช่างเถิดว่าสมองตรองหรือติด
ฉวยรู้สึกเข้าไว้แล้วใกล้ชิด
นี้คือสิทธิ​์ภาษาอารมณ์​กลอน

ภัยเดียวนั้นหรือคือความกลัว
ล้วนชวนหัวตั้งจิตคิดไปก่อน
กลัวยั่วล้อข้อความไปตามตอน?
หรือกลัวใครจะงอนหม่นหมองพลัน?

เพียงรับรู้​ฤๅรักไปกับรส
ในหยาดหยดเวลาอันแสนสั้น
ด้วยดวงจิตวิญญาณ​กาลสำคัญ
ฉะนั้นเขียนสนุกทุกฤดู

สิริวตี

จะจดจำคำทองทั้งสองท่าน
โรคเป็นนานร้ายนักต้องรักษา
ใกล้ตัวแต่งแบ่งแซวเนาะ..แก้วตา
สิริวตีน้องยา..บอกว่าควร

อีกพากเพียรเขียนกลอนในตอนดึก
วิญญานฝึกปรุงปรับคำศัพท์ป่วน
แล้วร่อนเร่เสเพลมิเรรวน
เก่งแล้วชวน..คุณโซก๊ง..ก็คงดี


Jannjao

ส่งข้อความฝากให้ใครคนหนึ่ง
บอกคิดถึงออกไปใจเต้นถี่
เขาไม่อ่านข้อความทำไงดี
หรือเขามีธุระภาระงาน

หรือเขาไม่แยแสดาวแทร่แล้ว
ไร้วี่แววคนรับขยับอ่าน
เขาจะรู้บ้างไหมใครรอนาน
หรือรำคาญลบทิ้งชิ่งจากลา

 

 

แบบเดียวกันนั่นแหละแหมทำเข้า
จะมาดงมาเดาให้เข้าแผน
หากฉันป่วยหาหมอหนอใครแทน
โซจงแล่นในบอร์ดตลอดกาล

เดินมิไหวไม้เท้าเอามาใช้
เรื่องน้อยใจไม่มี้!! พี่ดาวผ่าน
บ่นบ้างแค่ที่นี่ขี้รำคาญ
อยู่กะแฟนหน้าบาน อูย!! หวานจะตาย

 


ดาวเอง

 


อยู่กับแฟนหน้าบานหวานจริงหรือ
พี่เห็นดื้อ...น่าเบื่อ..ขมเหลือหลาย
กระโดดใส่ไล่งับทำอับอาย
อยากจับขาย..ใส่เข่ง..หมาเพงพวย

 
แฟนที่ว่านี่  ใช่ตัวดื้อๆ  ดุดุ  ที่ไล่งับใช่ไหม ?

Jannjao

 

ว๊ากมาแต่ละที
คนบ้า!!


เจ้าของกระทู้อยู่ไหน ช่วยด้วยค่า