…คำมั่นสัญญา…

…คำมั่นสัญญา…

…สายฝนโปรยลงมาฟ้าหม่นมืด
เคล้าเย็นชืดอัสสุชลท่วมล้นเอ่อ
ในความเงียบเชียบนั้นฉันพบเจอ
ว่าหัวใจยังละเมอยังเพ้อพก

ถึงคืนวันพันผูกสานปลูกรัก
ชื่นทายทักสดใสไกลวิตก
ร่วมโผผินบินผ่านธารอุทก
ไม่อยากวกหวนคืนสู่ผืนดิน

ฟุ้งวาดฝันหอมหวนยวนใจหวาม
มิเข็ดคร้ามชีวันร้างบั่นบิ่น
หลงอัปสรสุราลัยในสุบิน
ก่อนพลัดร่วงจากจินต์เมื่อสิ้นวาร

สายตาเธอที่จับจ้องมองตาฉัน
เหมือนหนึ่งนั้นถ่ายทอดสอดประสาน
ความรู้สึกลึกล้ำเหลือประมาณ
ตราบเนิ่นนานเนืองนิตย์ติดตราตรึง

เธอรู้ไหมยามใดใจฉันเหงา
สุมงานเข้าเพื่อข่มฤทธิ์ความคิดถึง
ครั้นห่วงหาเกินหักห้ามความคะนึง
ก็รำพึงรำพันอัดอั้นระบาย

“ถึงม้วยดินสิ้นฟ้ามหาสมุทร”
ทว่าสุดลึกใจไม่เลือนหาย
แม้จำเดินเหินห่างมิจางคลาย
จวบชีพวายระลึกมั่นคำสัญญา

“…ถึงม้วยดินสิ้นฟ้ามหาสมุทร
ไม่สิ้นสุดความรักสมัครสมาน
แม้นเกิดในใต้ฟ้าสุธาธาร
ขอพบพานพิศวาสไม่คลาดคลา…”

[ บทกวีจากเรื่อง พระอภัยมณี : โดยสุนทรภู่ ]

โซ…เซอะเซอ
3 พฤศจิกายน 2566

	ผู้เขียน	หัวข้อ: …คำมั่นสัญญา… (อ่าน 13907 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้