…ลอง “แคนโต้” ดูบ้างจะเป็นไร…

…ลอง “แคนโต้” ดูบ้างจะเป็นไร…

   (๑)
   อยุติธรรม…อยุติธรรม…อยุติธรรม
   สะท้านก้องซ้ำซ้ำ อยู่เพียงในใจ
   ใบหน้าเรียบเฉยไร้ซึ่งความรู้สึก

   (๒)
   แหงนมองเรียวหนวดเหนือริมฝีปากบางขยับขึ้นลงไปมา
   น้ำเสียงเข้มขึงขังจริงจัง พรูพรั่งหลักการสวยหรู
ย้อนแย้งกับการกระทำ
   ความประดักประเดิดแพร่กระจายจนผ่าวร้อนไปทั้งใบหน้า
ด้วยความรู้สึกละอายแทน

   (๓)
   เหตุผล ไม่อยู่ในสมการ
   ตรรกะ ไม่ถูกนำมาใช้
   คำว่าเมตตา กรุณา บัญญัติความหมายที่แตกต่าง
ไปจากที่เคยเข้าใจ

   (๔)
   ความหวาดกลัว ความเห็นแก่ตัว และผลประโยชน์
เป็นตัวกำหนดผลลัพธ์
   ความคุกรุ่นก่อตัวเพิ่มขึ้น ท่ามกลางความเมินเฉยของผู้คน
   ชนวนระเบิดกองโต…รอวันที่บรรยากาศร้อนระอุ

   อำนาจฤาอยู่ยั้ง................ยืนยง
   หน้ามืดมัวเมาหลง............ย่ามใช้
   ย่อมลดถดถอยลง.............ทรามเสื่อม
   เย่อหยิ่งทะนงไซร้.............กว่ารู้คงสาย

   “...ขุนเขาไม่อาจขวาง
   สายทางเที่ยงธรรมได้
   ความหวังยังพริ้มพราย
   เก่าตายมีใหม่เสริม
   ชีวิตที่ผ่านพบ
   มีลบย่อมมีเพิ่ม
   ขอเพียงให้เหมือนเดิม...กำลังใจ…“

[กำลังใจ-คำร้อง/ทำนอง: วิสา คัญทัพ]

โซ…เซอะเซอ
3 ธันวาคม 2566

หมายเหตุ :

“… แคนโต้ เป็นร้อยกรองร่วมสมัยของไทยประเภทหนึ่ง
เป็นกลอนเปล่าไม่มีสัมผัส มี ๓ บาท บาทละ ๑ วรรค
ในแต่ละวรรคไม่กำหนดจำนวนพยางค์
ลักษณะเด่นของแคนโต้คือใช้คำน้อย
แต่ให้ความหมายลึกซึ้ง คล้ายโคลงไฮกุของญี่ปุ่น…”

[ขอบคุณ ข้อมูลจาก Wikipedia]

	ผู้เขียน	หัวข้อ: …ลอง “แคนโต้” ดูบ้างจะเป็นไร… (อ่าน 10080 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้