…เธอคนนั้น…

…เธอคนนั้น…

เธอคนนั้น...คนไหน ใครกันหนอ-
ปล่อยรั้งรอ เคว้งคว้าง อ้างว้าง เผลอ-
ส่งขนัดคะนึง ไปถึงเธอ-
กึ่งละเมอเพ้อพจน์รจนา

จันทร์คืนแรมแวมวับ ระงับจิต-
จากความคิด เข็ดเขี้ยวทิ้งเหลียวหา-
สุขนิยามความรัก หักอุรา-
ยึดโดดเดี่ยว เยียวยารักษาใจ

รักของฉันคล้ายคืนจันทร์ข้างแรม-
กว่าซ่อมแซมปลุกฟื้นคืนกลับ ได้-
แค่คงเป็นเสมือน เดือนครึ่งใบ-
ปราศสวยใสสุขสันต์ จันทร์เต็มดวง

ทุกหยาดเยิ้มหยดย้อย ถ้อยคำฉัน-
เน้นหนักแน่นยืนยัน แม้วันร่วง-
โรยราลับ ดับดิ้น ใช่จินต์ลวง-
หลอกพุ่มพวงดวงสมร ให้หลอนเลย

เพราะพันผูกมิปลง ตรงตามบอก-
ใบ้ยวนหยอก โยงกลอนอักษรเผย-
ถึงคารมคมวาทคุ้นปราชญ์เปรย-
ว่ารักเอยนำทุกข์และสุขพลัน

โอ้…หน้ามนคนไกล ครั้งใดพี่-
ชม้อยหรี่ชำเลืองเยื้องกราย กลั้น-
สะกดข่มมวลประหม่า สารพัน-
เหตุเธอนั้น…คือคนเดียวหวังเกี่ยวกร

“...ฤารักฉันจะเป็นเพียงความฝัน
ไม่มีวันนั้น วันที่ใจเต็มดวง...”

โซ…เซอะเซอ
5 มีนาคม 2567

	ผู้เขียน	หัวข้อ: …เธอคนนั้น… (อ่าน 14972 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้