เป็นเพียงความทรงจำลำนำรัก
ไร้ซึ่งหลักประกันเป็นแก่นสาร
ณ​ ที่ซึ่งเรียกรักรักในกานท์?
หรือดวงมานหวั่นไหวในวันล้า

กระนั้นหรือทุกอย่างที่ผ่านผัน
ต่างนัยสำคัญมั่นรักษา
หากวันหนึ่งทรงจำจำนรรจา
นั่นเลือนพร่าโปรดเตือนอย่าเคลื่อนคลาย

ว่าเราเคยเจอกันนั้นแห่งใด
ณ​ ที่ใกล้ที่ไกลหัวใจหมาย
ฉันสลักคำไว้ไม่กลืนกลาย
อยู่ในบทสุดท้ายทุกถ้อยคำ

สิริวตี