…รักคนมีเจ้าของ…

…รักคนมีเจ้าของ…
(กลบท สะบัดสะบิ้ง)

รักคนมีเจ้าของ สยองสยด
เหมือนขับรถเผลอเรอ ทะเล่อทะล่า
วิ่งผิดเลนเจอสวน ชนวนชนา
ทุกวันซดแต่น้ำตา ต่างหน้าต่างนวล

เฝ้าสรรค์เสกวิเวกคำ ละล่ำละลัก
เดี๋ยวอยากเลิกเดี๋ยวอยากรัก กระอักกระอ่วน
ลืมมิลงปลงมิตก อกร้าวอกรวน
ตราบรัญจวนหวนคอย ชม้อยชม้าย

ขอเธอเลิกบริหาร สนานเสน่ห์
เลิกหมิ่นเหม่ อลึ่งฉึ่ง อกผึ่งอกผาย
เลิกนุ่งผ้าน้อยชิ้น เจียนวิ่นเจียนวาย
เลิกทำชายอย่างพี่ ลุกลี้ลุกลน

อย่ามาขอเป็นเพื่อน ให้เคลื่อนให้คล้อย
อย่ามาร้อยเรียงสดับ ซึ้งศัพท์ซึ้งสน
อย่ามาพูดฉอเลาะ ยั่วเยาะยั่วยล
อย่ามาเปรี้ยวเปรอปรน จนเปลี้ยจนเปลือง

อย่าเรียกพี่สุดที่รัก พยักเพยิด
อย่าล้ำเลิศจนอุกา ฟ้าเหลือบฟ้าเหลือง
อย่าเรียกพี่ไอร์อ้อนแมน ให้แค้นให้เคือง
อย่าหาเรื่องให้สำแดง พลิกแพลงพลิกเพลิน

เรื่องรักร้อนออนไลน์ ละม้ายละมั่ง
วนหาฝั่งมิเจอะ ต้องเคอะต้องเขิน
แค่เขียนคำออดอ้อน สะท้อนสะเทิน
มิใคร่เกินระรี่ระริก แอบกิ๊กแอบกิน

โซ…เซอะเซอ
28 พฤศจิกายน 2567

	ผู้เขียน	หัวข้อ: …รักคนมีเจ้าของ… (อ่าน 1010 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้