•แก่นไม้๛•
นักกลอนผู้อ่อนไหว
 ออฟไลน์
กระทู้: 126
ผู้เริ่มหัวข้อนี้
|
เจ็บ..แต่ก็ยังรัก
  ณ ที่เดิม ทุกอย่างยังเหมือนเก่า
ต้นไม้ยังให้ร่มเงาอยู่เสมอ
เส้นทางเดินราบเรียบดังเคยเจอ
น้ำยังเอ่อริมตลิ่งยามทอดมอง
ตรงม้านั่งตัวนั้นยังคงอยู่
คงต่อสู้กับฟ้าฝนจนหม่นหมอง
ไว้สำหรับนั่งพักที่ริมคลอง
ต่างรีบมาจับจองในยามเย็น
ฉันก็ยังอยู่ที่เดิมไม่เคยเปลี่ยน
แม้รอบกายหมุนเวียนให้พบเห็น
ใจของฉันยังคงที่อย่างเคยเป็น
แต่ไม่สุขดังเช่นเคยผ่านมา
เธอก็ยังอยู่ที่เดิม..เคียงข้างฉัน
แต่ก็มักแปรผันเกินเกี่ยวคว้า
หรือทุกสิ่งแปรสภาพตามเวลา
จึงรู้สึกได้ว่า....เราห่างกัน
หรือฉันเองที่เปลี่ยนไปเองนะ
ฉันอาจจะคาดหวังจนข้ามขั้น
หรือเธอเองที่เปลี่ยนไปในทุกวัน
รักเราจึงอายุสั้นไม่ยืนยาว
แต่ก็แปลกที่ฉันเลือกจะยอมเจ็บ
ฉันยอมเก็บอาการความเหน็บหนาว
เจ็บแต่ก็ยังรัก...อยู่ทุกคราว
แม้ปวดร้าว...แต่ยังทน...เพราะรักเธอ. •แก่นไม้๛• |
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
กวินพัฒน์
นักกลอนผู้อ่อนไหว
ออฟไลน์
กระทู้: 136
|
Re: เจ็บ..แต่ก็ยังรัก
ยิ่งรักเหมือนยิ่งเจ็บเป็นที่สุด
มิอาจหยุดใจฝันอันเผยอ
รู้ว่าเจ็บหัวใจไปรักเธอ
ก็ยังเพ้อพร่ำรักแม้หนักใจ
ยอมเจ็บปวดแต่ใจขอได้รัก
ยอมอกหักรักยิ่งกว่าสิ่งไหน
ยอมกล้ำกลืนฝืนทนวนเรื่อยไป
แม้ช้ำในใจรักช้ำยอมจำนน
กวินพัฒน์
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
กวินพัฒน์
นักกลอนผู้อ่อนไหว
ออฟไลน์
กระทู้: 136
|
Re: เจ็บ..แต่ก็ยังรัก
ยังรักเธอเสมอมิลืมได้
แม้เธอทำร้ายให้จนใจฝ่อ
ยอมทุกอย่างจงย้ำซ้ำให้พอ
เพียงจะขอรักเธอเพ้อต่อไป
เจ็บเพราะรักเธอมากอยากให้รู้
แม้ต้องอยู่แบบหมองต้องร้องไห้
น้ำตาลูกผู้ชายหลั่งรดใจ
เจ็บเท่าไหร่ก็รักอยากบอกเธอ
กวินพัฒน์
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
|
|
|
|
