เมื่อเธอนั้นไม่มีความรักตอบ
ฉันควรมอบใจรักก็หาไม่
ถ้าหากใจเธอนั้นไม่มีใคร
คงมีใจเฝ้ารอบอกรักเธอ

ทั้งที่รู้เธอมีใครในใจแล้ว
ยังไม่แคล้วปล่อยใจให้พลั้งเผลอ
กว่าจะรู้ตัวเองว่ารักเธอ
ฉันก็เผลอปล่อยใจไปสุดทาง

ฉันคงไม่กล่าวคำลาในวันนี้
ถ้าเธอมีเยื่อใยให้ฉันบ้าง
เมื่อรักเป็นเพียงฝันอันเลือนราง
ฉันก็พร้อมหลีกทางและจากไป

ทั้งที่รู้รักนี้ไม่มีหวัง
แต่ใจยังปรารถนาจะเคียงใกล้
ชื่นชิดชูอุ้มสมรักจากใจ
แม้เป็นเพียงฝันใฝ่ฉันก็ยอม

ได้แต่วิ่งตามเงาเฝ้าความรัก
ยอมจมปลักรักแท้นั้นแก่เขา
ยิ่งไขว่คว้าเท่าไหร่ได้แค่เงา
เหมือนคนเขลาเฝ้าให้อยู่ฝ่ายเดียว

ผ่านมาเนิ่นเกินกาลวันเขาตอบ
เฝ้าตีกรอบความหวังอย่างโดดเดี่ยว
กาลเวลาความเหงาเข้าพันเกลียว
สุดหลบเลี้ยวสายสวาทเกินตัดใจ

เพราะคำว่าความหวังตั้งลวงล่อ
จึงเดินต่อรอรัก..เธอผลักไส
จะตัดขาดรักนั้นเมื่อวันใด
เธอมีใครสักคน..ขอพ้นทาง


msp.