เกลียดใจตัวเองยิ่งนัก
ที่เฝ้ารักเพียงเธออยู่เช่นนี้
จะผ่านไปกี่เดือนกี่ปี
ใจภักดีพร่ำหาแต่เพียงเธอ

บอกตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ไม่ควรเฝ้าหลงละเมอเพ้อเจ้อ
เพราะมีใครจองไว้แล้วในใจเธอ
หลงละเมอไปใยให้ป่วยการ

แต่ไฉนใจเจ้าจึงดื้อร้ัน
ไม่ไหวหวั่นแม้เจ็บจนชาด้าน
ก็จะปล่อยให้รักไปเนิ่นนาน
จนร้าวรานไม่เหลือใจให้ใครเลย