…พี่ยังรักเธอไม่คลาย (ยกมาต่อ)…

…พี่ยังรักเธอไม่คลาย (ต่อ…ต่อ)…

ลมหนาวเปลี่ยว เหลียวเพ็ญ มิเห็น หาย
“ตราบชีพนี้ วอดวาย เป็นเถ้าถ่าน”
จะขอรัก จะขอภักดิ์ ปักดวงมาน
จวบแม้กาล นานนับ สิ้นกัปกัลป์

ซึ่งร้อนอก นรกไฟ อาลัยสุม
ปะทุรุมเร้าจิต ครุ่นคิดฝัน-
ทิ้งหน่วงหนัก พักร้อน คืนย้อนวัน
ระรึงขวัญ ฉันเธอ เพ้อสองเรา

ใบไม้โบกโยกไกว ครวญใจคร้าม
เหลือบแลเวิ้งฟ้าคราม ครึ้มยามเหงา
หอมประทินกลิ่นบุหงา ช้าโชยเบา
ปรอยใจเฝ้าคะนึง ถึงแต่เธอ

แม้นเปี่ยมล้นพ้นอาลัย ใคร่ครวญถึง
คือหยาดพจน์สะกดคะนึง กึ่งเพ้อเจ้อ
เสียงอักษรกลอนฝัน สรรค์ละเมอ
ซ่านเซอะเซอ แทรกซอนซอกลึกตรอกใจ

   […เสียงสายฝนปะปนมากับความเหงา
   ยามที่มันคลุกเคล้ากันอย่างลงตัว
   ช่างปลุกเร้าหัวใจให้ไหวสั่นระรัว

   ท่ามกลางความมืดสลัวของค่ำคืน
   มีเพียงเสียงกลอนที่ฉันพอจะหยิบยื่น
   แทนเสียงคลื่นแห่งความอาลัย

   หวังถ้อยคำอันอบอุ่นนี้ ช่วยปลอบบรรเทา
   ความทุกข์โศกเศร้าเปลี่ยวเหงาใจ
   เพื่อพรุ่งนี้เธอจักเริ่มต้นวันใหม่
   ด้วยหัวใจที่สดใสเบิกบาน…]

Soul Searcher
Inspired to write 18/12/2025

	ผู้เขียน	หัวข้อ: …พี่ยังรักเธอไม่คลาย (ยกมาต่อ)… (อ่าน 2913 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้