กาลวารนี้ท้องนภายังมัวหม่น
เพราะหน้าฝนหรือบางคนกำลังเศร้า
เมฆปิดฟ้าตัดเราขาดแสงและเงา
จากตะวันดวงเก่าที่คุ้นเคย
ฉันมองฟ้าพลางนั่งนึกคิดสงสัย
นี่เราถูกขับไล่ไหมช่วยเฉลย
ใครก็ได้ตอบฉันหน่อยพลอยชื่นเชย
เอ้อระเหยให้ฉงนทำไมกัน
ต่อกลอนถามอากาศเพียงครู่หนึ่ง
แสงทองก็ส่องถึงบ้านของฉัน
แต่สาดทอบนใบไม้ไม่ถึงวัน
แดดอุ่นพลันมลายคล้ายเกี่ยงงอน
ฟ้ามืดเมฆกลืนฟ้าอีกเพลา
เม็ดฝนหยดจากฟ้ามิผัดผ่อน
คล้ายว่าล่าอาณานิคมนคร
ที่ใดฝนได้นอนคือพิรุณแดน
ฝนแดดรบแข่งแก่งยึดธาษตรี
เป็นบุรีสัญอำนาจหวงแหน
ผลัดกันแพ้ชนะเป็นเจ้าแคว้น
แต่เราเป็นตัวแทนรับเคราะห์อุตุ
รังสรรค์โดย หมูทะเล
