มานั่ง..บ่นน้อยใจทำไมหนอ
แล้วนั่ง..ท้อทุกครั้งคราพลั้งเผลอ
มานั่ง..คอยนอยเนอะเมื่อเจอะเจอ
แล้วนั่ง..เพ้อทุกครั้งคล้ายสั่งลา

เรื่องพรูพรั่ง..คำถามขอความเห็น
แล้วทำเป็น...ซึมเซายามเข้าหา
เรื่องพรูพรั่ง..งอนง้ำพร้อมน้ำตา
แล้วทำว่า..วอนเว้าช่วยเข้าใจ

พี่รับฟัง..พยายามเอ่ยปรามเจ้า
แล้วนั่ง..เศร้าหูชา..วนมาใหม่
พี่รับฟัง..ดังเก่าจงเล่าไป
แล้วนั่ง..ใกล้นวลนิ่มก็อิ่มทรวง


Jannjao

ถามอะไรไม่ตอบตีขอบเขต
มีสาเหตุลึกใดไม่เสนอ
คลุมเครือในสัมพันธ์ขั้นพร่าเบลอ
ปล่อยฉันเก้อรอคอยจนน้อยใจ

ถามว่ารักกันไหมก็ไม่ตอบ
เธอตีกรอบสัมพันธ์นั้นแค่ไหน
ฉันต้องรอเธอนั้นนานเท่าใด
ถามอะไรเฉยชาแทบบ้าตาย

ฉันเล่าความถามไถ่อยากใกล้ชิด
นั่งตัวติดชิดตัวกลัวเธอหาย
พล่ามบอกรักหลงใหลไปมากมาย
เธอก็ส่ายหน้ายู่เพราะหูตึง



masapaer


พูดทุก 2 นาที รอบละ paragraph เธอตอบคร้าบบบ  มาคำ
หูแกไม่ได้ยิน ถึงว่าบ่นอะไร ก็คร้าบบบบ  555

เอิ่ม..ข้างบนนี้หมายถึง...ท่านพี่จั่น?
หูตึงนั่น...ยานด้วยไหม..ใคร่คิดถึง
เรียกแทบตายกลายกลับ..ท่านหูตึง
พวกเราจึงรอเก้อ...อยู่เป็นนาน

น่าน้อยใจยิ่งนัก...ถูกเมินเฉย
ไม่เอื้อนเอ่ยตอบความมาต่อต้าน
ยังนั่งรอต่อไปที่เรือนชาน
เผื่อหูจะใช้งานได้ดังเดิม.  หิ หิ