o มวลเมฆาส่งหยาดฟ้ามาเนืองเนือง 
แสงเรืองเรืองปัจจัยมุ่งปรุงอาหาร
แดดน้อยน้อยผักคอยพลอยรำคาญ
ต้นยืดนานแผ่ใบโตคลอโรฟีล

o ผักมิงามหาใช่ไร้ประโยชน์ 
ผักมิโกรธมิโลภปลอดทุศีล
ผักสงบสะอาดปราศจากมลทิน
รสชาติชินติดขมบ้างอาจชื่นชม

o ลอยละล่องละอองอากาศ 
กลิ่นอายพฤกษาชาติคลายขื่นขม
มดแมลงบินไต่ตอมมาดอมดม
เชื้อรามากับฝนขอร่วมชิม

o ปล่อยเถิดธรรมความเป็นไป   
ชีวิตไทอิสระได้อิ่มลิ้ม
เกื้อกูลกันค่าแท้กว่าทับทิม
ยินเสียงขิมเสนาะไพเราะเอย

ก่อนแสงแดดแผดไอลงยอดหญ้า
น้ำจากฟ้าก็สาดซัดอย่างเหยียดหยาม
กระแทกหล่นบนดอกไม้ดังคุกคาม
เกินนิยามหยอกเย้าเฝ้ารังแก

กว่าแสงแดดจะมา...ตัวข้าช้ำ
ทุกรอยจ้ำย้ำจุดคือ"บาดแผล"
คิดถึงความอวลอุ่นมาดูแล
แต่ร่างกลับพ่ายแพ้จนร่วงโรย

กว่าจะพบแสงสุดท้ายก่อนลาโลก
ความเศร้าโศกกลับแห้งเหือดดั่งระโหย
ไม่มีเหลือเวลาจะกอบโกย
ทิ้งไว้เพียงสายลมโชยเพียงแผ่วเบา.