เดือนโคจรย้อยฝากจำจากหลบ
ตะวันพลบย่ำรุ่งขึ้นพุ่งนั่น
วัฎจักรเคลื่อนไหวอยู่ใกล้กัน
หลบลาพลันหนีหายกลับกลายคืน

ต้องจำร้างห่างไกลดวงใจจิต
หวั่นเกรงผิดผกผันร้อยพันหมื่น
เศร้าสลดหมดสนุกไร้สุขกลืน
ยิ้มระรื่นต่อหน้าลับตาตรอม

พักผูกบ่วงดวงเดือนเจ้าเพื่อนยาก
พี่ฝังฝากวลีล้ำเกินคำหอม
“ หากสิ้นแสงแห่งหล้าเพียงตา..ยอม
สว่างพร้อมจิตประจักษ์…มั่นภักดี “

Jannjao

ขอขอบพระคุณภาพและเสียงจากอินเทอร์เน็ต