ลมอิจฉา..

(ขอบคุณภาพประกอบจากเน็ต)

"ลมอิจฉา"

แสงอรุณอุ่นทาบอาบดอกหญ้า
บอกทิวาเริ่มต้นบนสดใส
แลทุ่งหญ้าเวิ้งว้างสุดทางไกล
ลู่เอนไหวพลิ้วงามตามลมโชย

เคยมีคนเคียงคู่ดูทุ่งหญ้า
ตื่นเช้ามาสุขใจไม่แห้งโหย
ก่อนสู้งานสบตามิล้าโรย
พร้อมกับโปรยคำหอมเพื่อย้อมจินต์

เด็ดดอกหญ้าแซมผมเผื่อสมอ้าง
หยอกเอินนางให้อายหมายถวิล
ดอกหญ้างามต่างใจใช่ดอกดิน
แต่แทนสิ้นรักล้นให้คนลือ

ขอจงบานกลางใจอย่าได้เหี่ยว
อย่าซีดเซียวร่วงหล่นเพราะคนถือ
จงแตกช่อต่อไปให้ระบือ
เพราะเธอคือที่สอง..ของหัวใจ ฯ

............

ที่หนึ่งคือกมลตนเองนั่น
มิอาจปันแหวกอกแล้วยกให้
เพราะหมายถึงชีวิตที่ปลิดไป
เลยเก็บไว้บอกรักภักดิ์เพียงเธอ

แต่บัดนี้ไร้เงาของเจ้าแล้ว
สายลมแผ่วยังพัดอยู่เสมอ
ยังคงหยอกดอกหญ้าทุกคราเจอ
เหมือนบำเรอรักไว้มิให้ตรม

เผลออิจฉามารุตสุดหักห้าม
โปรดพัดตามรักคืนอย่าขื่นขม
วอนเธอกลับรับรู้ผู้เชยชม
ทำให้"ลมอิจฉา"อีกคราเอย ฯ

พรานไพร

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ลมอิจฉา.. (อ่าน 4320 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้