ได้แต่เฝ้ามอง

รวมสิบร้านเรียงรายท้ายถนน
ร้อยผู้คนเคยถือเลือกซื้อของ
สุกสดดิบหยิบแลแต่ใจปอง
ล้วนพี่น้องผองพาขาประจำ

ต่อลดนิดติดหน่อยมีบ่อยแถม
เอ่ยยิ้มแย้มแกมหยอกเย้าชื่นฉ่ำ
แวะสอดเสาะเจาะข่าวสาวคืบคำ
ทักถามพร่ำถึงทุกข์สุขสบาย

บ้างบังมุมซุ่มพักดักลูกหนี้
แสร้งบ้าจี้ทะลึ่งทำผึ่งผาย
เจอว่าจ้างว่างวานงานหญิงชาย
ตั้งแผงขายโป้งรวยหวยชุดใบ

เพลิดเพลินชมสนุกคนพลุกพล่าน
เข้าออกร้านเฮฮาอัชฌาสัย
เงินเข้ามือซื้อขายกระจายไป
เฉลี่ยได้มากน้อยค่อยตำบล

ซ้ายจอดวิ่งนิ่งแช่บีบแตรไล่
สวนขวักไขว่วนกลับแซงสับสน
มอเตอร์ไซค์ใหม่เอี่ยมเทียมรถยนต์
บัตรคนจนยึดต่อแถวรอเยียว

ทุกสายตรงธงฟ้าประชารัฐ
เขาจับจัดลงถุงกระบุงเกี่ยว
เราหยุดกึกคึกคักเขาร้านเดียว
เราซีดเซียวใกล้จมล้มละลาย

รพีกาญจน์

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ได้แต่เฝ้ามอง (อ่าน 4728 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้