๐..เลือนอาลัย..๐
ผ่านสายลมพรมหนาวคราวสัมผัส
ราวคล้องรัดทรวงเคล้าเจ้าดวงขวัญ
เคยพร่ำเพรียงเคียงข้างมิร้างวัน
ดั่งสวรรค์กลายกลับวับเวียนวน
สาวนาเอยเคยหวลอบอวลกลิ่น
ขร่ำล้อมถิ่นโชยไกลไปทั่วหน
ยามแหนงหน่ายคลายชื่นก็ฝืนจน
มิยินยลหวานหอมที่น้อมมา..
ส่งเสียงหวานเว้าวอนทั้งอ้อนออด
เป็นเสียงพรอดเศร้าใจไห้หวนหา
จากนวลแขแพ้ภักดิ์รักร้างลา
ปล่อยน้ำตารินร่วงทุกช่วงยาม..
จะมีใครไหนหนอเก็บช่อเฉา
คงปล่อยเคล้ากลางดินด้วยจินต์หยาม
เมื่อหมดสิ้นกลิ่นสีไม่มีตาม
ห่างเหินความเสน่หาเลือนอาลัย..
หนึ่งโสม
๒๒.๑๒.๒๕๕๖
