เยี่ยมไข้ท่าน"หิ่งห้อย"

รีบเสียจริง วิ่งจ้อง ท่องคลองคู่
ตั้งจิตรู้ เร็วรุด เพื่อจุดหมาย
สะดุดล้ม ถลอก เจ็บหยอกกาย
เรื่ยเกือบหาย ของเยี่ยม ที่เตรียมมา

ไม่เป็นไร มั่นคง ตรงไปต่อ
มิย่นย้อ พวังค์ คอยกังขา
เลือดออกบ้าง ช่างมัน เพื่อขวัญตา
หน้าโรยรา เหนื่อยท้อ เราก็ไป

วิ่งถึงชาน บ้านใหม่ ถามใช่แล้ว
ของป้าแก้ว น้องหิ่ง แสนยิ่งใหญ่
ดูโออ่า น่าอยู่ หรูได้ใจ
อีกต้นไม้ มีมาก ด้วยหลากพันธุ์

บ้านดูเงียบ เรียบร้อย เลยคอยอยู่
กดกริ่งดู นานเนา จนเราหวั่น
อีกชั่วครู่ ประตูเปิด เกิดอัศจรรย์
พื้นดินสั่น เราผวา มิน่ากลัว

หญิงคนหนึ่ง งามมาก น่าฝากจิต
ใจย้อมติด ยึดมั่น เลยสั่นหรัว
..ปะ..ปะ ป้า เอ๊ย..น้องหิ่ง จริงไหมตัว
หันมองทั่ว ว้า..เขิน ดูเกินจริง

ก็ถามไถ่ ทายทัก มิยักท่า
พักผ่อนนา ไข้คลาย หายทุกสิ่ง
น้องคราบป้า หน้างง สงสัยอิง
แม่น้องหญิง ถามว่า มาหาใคร

เอ้า… ให้ช้ำ กรรมสรวล ชวนว้าเหว่
แม่รักเร่ ถามอีกเล่า จั่นเจาไหน
เฮ้ย..อาการ ไข้ป่วย พลอยซวยไกล
ทำป้าให้ จำหลง หรือคงลืม

ถามกลับย้ำ บ้านหิ่ง ใช่จริงหรือ
เธอร้องฮือ… มือชี้ตรง แหม..หลงปลื้ม
คิดว่าเธอ คือป้าห้อย… พลอยร้อง…อืม
เลิกดูดดื่ม หน้าท้อ มุ่งต่อไป ………….

เลยยังไม่ถึงบ้านป้าน่ะ เอาไว้ ป้ากลับมา ค่อยถามทางอีกที เนาะ ป้าเนาะ

ขอให้คุณหิ่งห้อย หายป่วยโดยเร็วนะครับ และ รีบกลับมาต่อกลอนนะครับ คิดถึงและเป็นห่วงน่ะครับ

จั่นเจา

	ผู้เขียน	หัวข้อ: เยี่ยมไข้ท่าน"หิ่งห้อย" (อ่าน 41870 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 2 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้