เอาความรักที่มีมาเร่ขาย
หวังเพียงชายรักน้องปองสดใส
เพราะทุกข์โศกโรครักหักฤทัย
หวังเพียงใครรักจริงมิทิ้งกัน

อยู่กับความหม่นหมองครองนานเหลือ
มิมีใครจุนเจือเบื่อเหหัน
เอาความรักมาเร่ขายไปวันวัน
ยังป่วนปั่นช้ำให้เห็นวาเลนไทน์

สิริวตี
 
 

จับจูงมือกันเพลินเดินในสวน
ยังทบทวนก่อนเก่าเราเสมอ
ความละมุนอุ่นไอยามได้เจอ
ยังละเมอคืนฝันกันสองคน

หลับตาพริ้มยิ้มพรายฉายความรัก
ขอผ่อนพักยามเหนื่อยเมื่อยสักหน
ทิ้งเจ็บปวดหมองไหม้จากใจตน
ก็สุขล้นแล้วนักรักของเรา

สิริวตี
 

...รักแท้ปันแบ่งให้.............ดุจตะวัน
แสงส่องสรรพสิ่งพลัน........ไป่เว้น
เผาเนื้อเลือดตนอัน............หวงห่วง
หน้าที่มิหลีกเร้น................สละสิ้น"ตัวกู"