ที่ใด....
...
สะพานนี้...ไม่มีผู้ใดเดินผ่าน
หนาวสะท้านสะทกอกหวาบหวิว
หันขวาซ้าย..ลายตามีแต่วิว
มือหนึ่งหิ้วหมวกเก่า...นึกกังวล
.....
สะพานนี้..สุดแสนจะอ้างว้าง
ใครหนอสร้างเอาไว้ให้ฉงน
มิมีเสียงสัตว์ป่าหรือผู้คน
มีแต่ไม้ยืนต้น..พรรณนา
...
สะพานนี้..สูงต่ำขรุขระ
ไร้เป้สัมภาระ..สิ่งมีค่า
ชีวิตอยู่อย่างโดดเดี่ยวเรื่อยมา
คงเป็นลิขิตฟ้า..ชะตาจริง
......
สะพานนี้...คงไร้คนรู้จัก
ไร้รอยเท้าเบาหนัก..ไร้ทุกสิ่ง
ทำไมสองขาเรา..ไม่ประวิง
อยากยืนที่นี่นิ่งนิ่ง..แม้เลวร้าย
...
สะพานนี้...ไร้มนุษย์และสัตว์
มีสายลมโหมสะบัด...พัดเหนื่อยหาย
อากาศที่สูดเข้าปอด...โปร่งสบาย
หากที่นี่คือจุดหมาย..นึกชมเชย
.....
เสียงโทรศัพท์..ปลุกตั้งแต่ตีห้า
ลุกอาบน้ำล้างหน้า..ใจชาเฉย
เหตุการณ์เหมือนเพิ่งเกิด..ยังก่ายเกย
เรายังมิรู้เลย..ที่นั่น ...ที่ใด
.....
ดี-หรือ-ร้าย
