คลาดแล้วหนอ อกตรมน้องโศกศัลย์   
แสนจาบัลย์เมื่อพี่มีเจ้าของ
ครั้นไม่สมหมายอารมณ์ที่ใฝ่ปอง      
ขาดคู่ครองอภิรมย์สมัครฤดี

เจ็บแล้วจำจดทบทวนในใจว่า      
อันคุณค่าของหญิงมีเกียรติศรี
มิใช่เป็นดั่งเช่นผงธุลี         
ดั่งมณีเลอค่าจากเมืองแมน

ปทุมมาลย์