เปรียบถนนหนทางว่างราบรื่น
ไร้คันคลื่นประปรุขรุขระ
ไร้ร้อนลนฝนลมโถมปะทะ
ไร้พาหะยวดยานผ่านสวนแซง

ปล่อยอารมณ์ชมเสิบเคลิบเคลิ้มฝัน
ประดอยร้อยกลอนกลั่นรำพันแผลง
ประเลือดอาบฉาบพิษฤทธิแรง
ประโลมแทงสวาทคาดมารยา

เพลินดื่มด่ำทำนองครองประโยชน์
มากกองโกฏิสุขสันต์ซ่านหรรษา
พันราตรีคลี่มันพันทิวา
เสน่หาฤาห่อนคลอนคลายจาง

เร้าบรรเลงเพลงโหมโสมนัส
กอปรกำหนัดคาวคลุ้งสืบรุ่งสาง
ประทับใคร่ให้หวนคร่ำครวญคราง
เว้นวรรคห่างเพียงครู่รี่จู่โจน

ลืมโศกศัลย์รันทดอดน้ำข้าว
สมสู่สาวพราวสาตร์พลิกผาดโผน
แสร้งสมมุติจุดจุกเปลวลุกโชน
ประหนึ่งโยนขลาดเขลาเร่งเป่าไฟ

เกิดมืดบอดบังแสงแห่งปัญหา
สิ้นผญาตรากฎบดแก้ไข
ลองสงบลบโกรธเลิกโทษภัย
สติมั่นกลั้นไว้ได้ร่มเย็น

รพีกาญจน์