จันทร์
.
แม้นมิได้ผินหน้าอีกคราภพ
สิ่งประสบพบเห็นจันทร์เพ็ญส่อง
หากแม้นเงยแหงนหน้าสบตามอง
มิเรืองรองก็เห็นพิณเพ็ญจันทร์
.
แม้นมิเห็นเพ็ญผ่องผินมองหา
ยินกล่าวฟ้าปิดบังซ่อนหลังนั่น
มิใช่เลยฝนฟ้าซ่อนจาบัลย์
มิหนาวสั่นซ่อนใครอย่าใส่ความ
.
แท้นั่นมีเพียงเงาบางเบาหมาย
สิทธิ์เพียงกายเพียงใจอย่าใคร่ถาม
เก็บซ่อนงำช้ำหม่นกมลนาม
ทุกโมงยามเท่านี้พาทีตน
.
เพียงประจุคู่ศิลป์อย่าหมิ่นหมาย
แลดั่งคล้าย ตายเป็น..มิเห็นสน
แค่ตอไม้ตายแห้ง แล้งผจญ
เพียงหยาดฝนหล่นสายปลายฤดู
.
สงสารเถิดสงสารใจ คนไร้ค่า
โปรดเมตตาอาทรบังอรอยู่
แม้นขัดเคืองเนื่องศิลป์จินต์พธู
เคารพผู้หนึ่งค่า ล้ำอาจารย์
.
แม้นมิเห็นเป็นนวล เพราะล้วนหนัก
ที่หยุดพักผ่อนใจมิได้ขาน
ด้วยหน้าที่มีเห็นเป็นทะนาน
โปรดสงสารอย่าหมิ่นครูศิลป์มี
.
พิณจันทร์
๘ เมษายน ๒๕๕๘