โม่หิน
........
..เจ้าโม่หินใบใหญ่สมัยนั้น..
ต้องใช้แรงมหันต์ดันดุนแขน
ข้อต้องแกร่งแรงต้องดียามบี้แบน
เหนื่อยเหลือแสนแขนบ่ากว่ากระจุย
ต้องแช่ข้าวค้างคืนยืนซาวน้ำ
หมุนกระหน่ำซ้ำซากยากหลุดลุ้ย
เทน้ำตามลงไป..แป้งจะซุย
ขืนทำชุ่ยหยาบเกล็ดเป็นเม็ดทราย
ต้องโม่แล้วโม่เล่าหลายสิบหน
ใช้แรงผลักด้ามวนจนสลาย...
ผ้าขาวบาง กางรอง..กรองน้ำคลาย
มือขวาซ้าย..ย้ายบีบแบบช่ำชอง
สมัยเราเป็นเด็กตัวเล็กจ้อย
ซนมิน้อยบ่อยครั้งคอยนั่งจ้อง
ยามแม่เผอ..เรอที..เก้าอี้รอง
มือทั้งสองเข็นโม่โถ..ไม่ไป
