Username:

Password:


  • หน้าแรก
  • ห้องสนทนา
  • ช่วยเหลือ
  • ค้นหา
  • เข้าสู่ระบบ
  • สมัครสมาชิก
เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ.. >> บทกลอนไพเราะ >> กลอนงอนง้อ >> ประชดรัก...จบเสียที
หน้า: [1]   ลงล่าง
« หน้าที่แล้ว ต่อไป »
พิมพ์
ผู้เขียน หัวข้อ: ประชดรัก...จบเสียที  (อ่าน 7770 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
รพีกาญจน์
กิตติมศักดิ์
*
<font color=gray><b>ออฟไลน์</b></font> ออฟไลน์

กระทู้: 1596





ผู้เริ่มหัวข้อนี้
| |
ประชดรัก...จบเสียที
« เมื่อ: 30 เมษายน, 2558, 05:42:02 AM »
หน้าแรกหน้าแรก

ประชดรัก...จบเสียที




เขาทำร้าย กายใจ ให้ปวดเจ็บ
บาดแผลเย็บ ฟันแทง แยงกี่หน
ถึงปางตาย หมายย้ำ ซ้ำสกนธ์
ป่วนกมล วิปริต จิตฟั่นเฟือน

กราบก้มศอ ขอขมา ลุลาโกรธ
ยังยกโทษ รับไหว้ ให้เป็นเพื่อน
เลยเวลา นาที นานปีเดือน
เขาเยี่ยมเยือน เลี้ยงสู่ มิรู้จำ

มอบอภัย ใจกว้าง อย่างสมุทร
โดนเขาขุด ล้มครืน ยืนกระหน่ำ
กล่าวใส่ร้าย ป้ายเปลว เลวระยำ
ยังสร้างทำ ความดี พลีชีวา

ไร้ม่วงแดง แบ๊งค์เทา กระเป๋าแฟบ
เพื่อนลิ้นแลบ เรียกเขา เข้ามาหา
เย้าหยอกเอิน เชิญดื่ม ปลื้มสุรา
เมาเรียกว่า ลูกพี่ หลงดีใจ

ยึดอีหรอบ กรอบเดิม มิเสริมแต่ง
คิดเปลี่ยนแปลง ปรับทาง บ้างเอาไหม
เขาดีมา ถ้าดี ตอบดีไป
เขาชั่วช้า ถ้าใช่ ให้ชั่วมัน

ถ้าพูดดี กี่ครั้ง ยังเหมือนเก่า
จับเขย่า เข่าศอก ตอกหน้าสั่น
ทิ้งวาทะ อภัย ไล่ฟาดฟัน
คงพบวัน สงบ จบเสียที

เจ็บไม่รู้จำ/ให้อภัยใจกว้าง/สร้างสุขได้หรือ


รพีกาญจน์




ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
❀ Sasi ❀, ระนาดเอก, ปรางค์ สามยอด, ศิลาสีรุ้ง
บันทึกการเข้า

♥ ขอขอบพระคุณทุกภาพจาก Internet & YouTube ครับ ♥
~รวมทุกสำนวนของ"รพีกาญจน์"ครับ~

❀ Sasi ❀
♥ แล้วแต่ ♥
นักกลอนระดับเพชรยอดมงกุฎ
********
<font color=gray><b>ออฟไลน์</b></font> ออฟไลน์

กระทู้: 2099


ละอองดิน..จินต์เลื่อนลอย

เว็บไซต์

| |
Re: ประชดรัก...จบเสียที
« ตอบ #1 เมื่อ: 30 เมษายน, 2558, 06:41:22 AM »
หน้าแรกหน้าแรก

Re: ประชดรัก...จบเสียที



งานประจำทำไปไม่ว่างเว้น
เพราะรีบเน้นสมทบลบล้างหนี้
สู้อดทนขยันนานนับปี
ฉันโชคดีแฟน,เพื่อนเยี่ยมเรือนชาน

คนหนึ่งแฟน คนหนึ่งเพื่อนมิเลือนรัก
ผูกสมัครกลมเกลียวเทียวขับขาน
จะไปไหนมาไหนหรือใช้งาน
เพื่อน-แฟนสานทำต่อขอขอบคุณ

ออกนอกเรือนเถื่อนถิ่นดิ้นทุกที่
อยู่หลังมีคนแลแท้เกื้อหนุน
ไว้วางใจสหายแทนแฟนการุณย์
ช่างมีบุญอุ่นเจือเหลือคาดเดา

มาวันหนึ่งบึ่งรถกลับลดเลี้ยว
กลัวเสียเที่ยวลืมของกองข้างเสา
รถจอดบ้านผ่านเงียบเลียบเลาะเอา
เธอกับเขาเข้าจองห้องฉันเอง

มิต้องถามความแท้รู้แก่จิต
ฉันคนผิดสิทธิ์ให้ไม่พิศเพ่ง
จบเสียทีพลีพร้อมยอมวังเวง
เดินรีบเร่งออกจากเรือน ลาเพื่อน..ลาแฟน

ละอองดิน


 



ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
รพีกาญจน์, ระนาดเอก, ปรางค์ สามยอด, ศิลาสีรุ้ง
บันทึกการเข้า

♥ ขอขอบพระคุณทุกภาพจาก Internet & Youtube ค่ะ
สารบัญกลอน...ละอองดิน
หน้า: [1]   ขึ้นบน
พิมพ์
« หน้าที่แล้ว ต่อไป »
กระโดดไป:  

Powered by SMF 1.1.15 | SMF © 2006-2009, Simple Machines LLC
Simple Audio Video Embedder
| Sitemap
NT Sun by Nati

หน้านี้ถูกสร้างขึ้นภายในเวลา 0.39 วินาที กับ 54 คำสั่ง
กำลังโหลด...