..... สายใยในอดีต .....
.
ในวันแดดแผดเผาเข้าผ่านผิว
สายลมพลิ้วโชยผ่านม่านเวหน
กลางทุ่งเขียวเปลี่ยวร้างกลางนภดล
ไร้สิ้นคนโลดแล่นแสนครื้นเครง
.
สายตามองส่องไปไกลสุดหล้า
คือทุ่งนาหุ่นฟางวางถูกเผง
วิหคเซาะเกาะหุ่นฝุ่นละเลง
นาข้าวเปล่งกลิ่นหอมให้ดอมดม
.
ทิวาจบหลบเร้นเส้นขอบฟ้า
ในท้องหล้ามืดลงอัสดงห่ม
เปล่งแสงจันทร์พลันพบประสบชม
ดารากลมวาววับประดับไป
.
จันทร์เผยฤทธิ์พิษราดเป็นหยาดน้ำ
มาลูบคำพื้นภพบรรจบใส่
ดุจน้ำทิพย์พิสุทธิ์มาผุดให้
หล้าแจ่มใสซึมซับ ชั่วกัปกัลป์
.
ฟังสำเนียงเสียงไก่ ที่ไขขาน
ช่างชื่นบาน ยามกรุ่นอรุณผัน
อายดินฟุ้งคลุ้งกรุ่นละมุนนั้น
ไร้โศกศัลย์ สุขเกิดกำเนิดมา
.
แสงทองทาบอาบฟ้าราตรีหาย
สดใสหลาย ลอดผ่านม่านเมฆหนา
ผ่านทิวเขาเข้าไปพงไพรจ้า
ชโลมหล้า อาบมั่น นิรันดร
.
หากสายใยในอดีตไม่ขีดกั้น
คงไม่ใช่แค่ฝัน หาสมร
จากวันนี้มีเธอ นะบังอร
ขอขับกลอน แทนใจให้นวลปราง
.
อยากนึกคิดจินตนาว่าเคียงคู่
เกี่ยวโฉมตรู กลางทุ่ง อยู่ไม่ห่าง
จะเกาะติดชิดใกล้ไม่ปล่อยร้าง
มีเพียงนางรักน้องปองหนึ่งเดียว
.
พระพายผ่านผิวผมลมโชยพัด
หอมกรุ่นนักปลายผม ดมไม่เหลียว
สยายปลิวตามแรง แรงลมเชียว
นิ้วก้อยเกี่ยว เกาะอยู่ไม่รู้คลาย
.
สัญญารัก ฮักมั่นฉันและเธอ
ขออย่าเก้อ ขอพร อ้อนจันทร์ฉาย
จะขออยู่คู่เนียง เคียงจนตาย
จนชีพวาย ชาติหน้า ข้ารักเดิม
.
หมาป่าเดียวดาย
.
