อย่าบอกนะ...
...เเกสองตัวมาคอยแม่...
......
เเกสองตัวกลัวใคร..ใยขาสั่น
อย่ามองกันเเบบนี้..ไม่ดีแน่
เราใจดีที่หนึ่ง..นะพวกแก
ใครแย่แย่..ยุ่งยุ่ง..นุงนังมา
...
เราช่วยหมดอดหิว..หิ้วหอบให้
หลงทางไกลเกินกลับ..เรารับหน้า
เรื่องที่หลับที่นอน..ร้อนช่วยพา
ลงอาบน้ำอาบท่า..ล้างเหงื่อไคล
...
 ยืนตรงนี้นานมาก..เพราะแม่นัด
เราอึดอัดจริงจริง..เจ้ารู้ไหม
จะมารับกลับบ้าน..บอกเอาไว้
เหตุไฉนไม่เห็น..แม้แต่เงา
..
นั่งเก้าอี้สีขาว..จนผ่าวก้น
มิเคยบ่นเลยหนา..ตั้งตาเฝ้า
ไม่สะอื้นสะอึก..แกนึกเอา
แค่นั่งหงอยนั่งเหงา..เศร้าบางที
....
หากเเกยืนคอยแม่..เราแค่สอน
กลัวแดดร้อนนอนซุก..ใต้เก้าอี้
หากหิวข้าวหิวปลา..มาทางนี้
เเกผิดที่ผิดทาง..ต่างกังวล
..
ไม่มีแม่คนไหน..หรอกทิ้งลูก
สายใยย่อมพันผูก..เลิกสับสน
แม่ยุ่งอยู่รู้ไว้..ให้อดรน
น้ำตาข้ามิเคยหล่น..สักแมะเดียว
..
หือหือ แม่จ๋า หนูคิดถึงแม่