ตัวน้องนี้ชีช้ำน้ำตาตก
ยกสากตำงกงกอกไหวอ่อน
หาสตางค์ตั้งแต่เช้าตะวันรอน
กว่าจะนอนก็ดึกนึกทุกวัน
..
หัวยุ่งเยิ้งยับเยินเหลือเกินพี่
แถมยังขายไม่ดีใจนี้หวั่น
จะขอทานเขากินกลัวโจทย์จัน
อดอดอยากยากเต็มขั้นสวรรค์เอย
..
นั่งเขียนกลอนผ่อนคลายคล้ายคนบ้า
หยิบปากกาบอกเล่าเก้าสิบเอ๋ย
เขียนสุข-ทุกข์คลุกเคล้าเข้าไปเลย
อยากจะเอ่ยสบายแถมหายเซ็ง
..
บทกวีผ่อนคลายจิตใจตน..ค่ะท่านพี่