อดีต คือ อดีต และจะเป็น อดีต ตลอดกาล
..
เธอไม่เคยเจ้าชู้รู้แก่จิต
แต่เธอผิดพูดมากปากเลยเหม็น
พาลทุกครั้งที่กลับรับไม่เป็น
สองตาเห็นธาตุแท้แม้จะนาน
..
ฉันไม่ผิดแต่พลาดบังอาจแต่ง
เธอนั้นแรงได้ใจเกินไขขาน
จำเอาไว้ใจฉันทรมาน
ที่หย่าขาดรำคาญคนอย่างคุณ
..
สิบเอ็ดปีชีวิตคิดแค่ลูก
ความพันผูกปลูกฝั่งอย่างอบอุ่น
เสน่หาคาใจไหม้เป็นจุน
เลิกว้าวุ่นอีกแล้วพ่อแก้วตา
..
ปัจจุบันหันใจฝักใฝ่ศิลป์
หอมหวลกลิ่นกานท์กลอนตอนศึกษา
พบอาจารย์ใจดีมีกรุณา
มือไขว่คว้าพาตัวมุ่งมั่นตน
..
หลายหลายผู้หลายนามเคยถามว่า
ที่ผ่านมาเหงาไหมในเบื้องต้น
ต้องยอมรับกับมันฉันก็คน
บางเหตุผลยังอยู่ใจรู้ดี
..
แต่เหมือนพรหมลิขิตขีดเส้นสาย
เบี่ยงบั้นปลายคล้ายทุกข์กลับสุขี
ไร้คู่เคียงคู่ครองมองอีกที
ฟ้าโสภีสีสันสวรรค์เลย
..
ห้ามลอกเลียนแบบ..
กวีชาวบ้าน..
สงวนลิขสิทธิ์..
