ผิดหรือเปล่าเราท้อไม่ต่อสู้
ย้ายที่อยู่ทิ้งฐานบ้านอาศัย
มือตีอกฟกช้ำพร่ำพิไร
เหตุยิ่งใหญ่ย่อมย่อยปล่อยค้างคา

อ้างบุญนำกรรมเน้นเร้นเซซัด
ขาดสมบัตินักเลงเคยเก่งกล้า
ละย่ำแย่แก้ไขภัยนานา
เกิดปัญหาซ้ำซากยากต่อเติม

น้ำขาดแคลนแทนที่ทำฝายก่อ
ขุดเจาะบ่อบังธารบาดาลเสริม
ปลูกพืชใหม่ใช้น้ำน้อยกว่าเดิม
หรือริเริ่มรวมกลุ่มประกอบการ

หากลำพังเพียงหนึ่งสองน้อยนิด
หลายคนคิดคงค่ามหาศาล
เฝ้างอนง้อของบขบกบาล
เหมือนขอทานกว่าถึงล้มตึงตาย

ลงห้างหุ้นทุนถือซื้อเครื่องท่อ
วางเชื่อมต่อจัดแจงแยกแบ่งสาย
สูบน้ำใส่ไร่สระสวนกระจาย
นาทุกรายปลูกข้าวขายเหลือกิน

เหงื่อไหลอาบหาบหามถามรับจ้าง
ยามหยุดว่างเทศกาลกลับคืนถิ่น
รักษาบ้านลานคำนำชีวิน
ธัมมะทินสุขกายสบายใจ

รพีกาญจน์

 




พรหมลิขิตขีดสิทธิ์ชีวิตหนึ่ง
ยากฉุดดึงเปลี่ยนปรับกลับกลายได้
จำก้มหน้าฝ่าฟันดั้นด้นไป
โดยมิรู้เมื่อไรใช้กรรมพอ

ที่ผ่านมาสาหัสกัดฟันสู้
หลายคนผู้หยามเหยียดแววเสียดส่อ
อกร้าวรวดปวดช้ำน้ำตาคลอ
ระทมท้อขมขื่นจำฝืนทน

อัปยศอดสูมิรู้สิ้น
แทบด่าวดิ้นชีวีมีหลายหน
มากมายครั้งฝังเฝ้าเข้าเวียนวน
ร้ายเร้ารุมสุมกมลจนด้านชา

คิดหันหลังพลั้งพ่ายหลบกายซ่อน
อยู่สิงขรกลางดงพงพฤกษา
ตัดกิเลสเหตุทุกข์รุกอุรา
แต่ทว่า ได้แค่คิดไร้สิทธิ์ทำ

ด้วยภาระหน้าที่มิสิ้นสุด
จึงต้องหยุดสะทกแม้ตกต่ำ
หันหน้ามาประจัญหมู่ควันดำ
พร้อมก้าวย่ำหน้าเดินเมินกาลี

หยัดยืนแข็งแกร่งก้าวอย่างห้าวหาญ
ประสบการณ์เท่านั้นมอบฉันถี่
อีกเท่าไหร่เล่าฟ้าอย่าปรานี
ถมทวีมานะ   จะสู้ว้อย ย ย ย ย ย ย

ละอองดิน